ετικέτες


blogging claudia aradau creative commons facebook geert lovink michel bauwens olpc p2p trafficking Venanzio Arquilla web2.0 wikileaks wikipedia Γαλλία ΕΕ ΕΚΦ ΗΠΑ Λατινική Αμερική Μεγάλη Βρετανία ΟΗΕ ΠΚΦ Τουρκία ακτιβισμός ανθρωπισμός ανθρωπολογία ανθρώπινα δικαιώματα ανοικτές υποδομές ανοικτή πρόσβαση αραβικές εξεγέρσεις αριστερά αρχιτεκτονική ασφάλεια βασίλης κωστάκης βιοτεχνολογία δημιουργικότητα δημοκρατία δημόσια αγαθά δημόσιοι χώροι διανεμημένη-ενέργεια διαφάνεια εθνικισμός εκπαίδευση ελεύθερα δεδομένα ελεύθερο λογισμικό ελλάδα ενέργεια επισφάλεια εργασία ηθική θεωρία δικτύων θρησκεία θυματοποίηση ιταλία καθημερινή ζωή καινοτομία καπιταλισμός κλιματική αλλαγή κοινά αγαθά κοινωνία πολιτών κοινωνική δικαιοσύνη κοσμοπολιτισμός κρίση αντιπροσώπευσης λαϊκισμός λογισμικό λογοδοσία μετανάστες μετανθρωπισμός μη-γραμμικότητα μη πολίτες μουσική νέα μέσα νέλλη καμπούρη νεοφιλελευθερισμός ντιζάιν οικολογία οικονομικές στατιστικές οικονομική κρίση παγκοσμιότητα πειρατεία πνευματικά δικαιώματα πολιτισμικές διαφορές πρόνοια πόλεις σεξουαλική εργασία σοσιαλδημοκρατία σοσιαλισμός συλλογική νοημοσύνη συμμετοχική δημοκρατία συμμετοχική κουλτούρα συνεργατική γνώση σύνορα τέχνη ταχύτητα υπηκοότητα φιλελευθερισμός φύλο χαρτογράφηση χρέος χώρος ψηφιακά δικαιώματα

Re-public στο

Julie Rademacher – Για την επέκταση της Ευρώπης


Julie Rademacher

Είναι πολύ σημαντικό η ευρωπαϊκή πολιτική να αποτελέσει μέρος της τοπικής και εθνικής πολιτικής, υποστηρίζει η Julie Rademacher, βουλευτής του Σοσιαλδημακρατικού Κόμματος της Δανίας. Όταν τόσοι Ευρωπαίοι πολίτες δεν γνωρίζουν πολλά για την Ευρώπη και τι αντιπροσωπεύει, γίνεται απαραίτητο η Ευρωπαϊκή Ένωση να αποτελέσει μέρος του σχολικού προγράμματος.



Μια συνέντευξη στην Ελένη Χριστίδου για το Re-public


E: Γιατί πιστεύετε ότι είναι τόσο εύκολο σήμερα για τους Ευρωπαίους πολίτες να λένε όχι στην Ευρωπαϊκή Ένωση;


Julie Rademacher:
Νομίζω ότι είναι πιο εύκολο γιατί είμαστε περισσότερες από έξι χώρες. Είμαστε πολλές χώρες που έχουμε τα δικά μας εθνικά συμφέροντα και είναι θεμιτό να λες όχι στην Ευρωπαϊκή Ένωση όταν έχεις προβλήματα στην πατρίδα σου. Παράδειγμα, η Ιρλανδία: κατά την άποψή μου, πολλοί Ιρλανδοί είναι υπέρ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και υπέρ της ευρωπαϊκής σύγκλισης, αλλά δεν τους αρέσουν οι πολιτικοί τους στην Ιρλανδία κι αυτός είναι ένας από τους λόγους που είπαν όχι στη Συνθήκη της Λισσαβόνας. Δεν νομίζω ότι στα δημοψηφίσματα οι άνθρωποι ψηφίζουν πάντα κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά ότι καταψηφίζουν επίσης εθνικά συμφέροντα και ατζέντες ή, ίσως, και κακούς πολιτικούς. Γι’ αυτό και είναι πιο σημαντικό για τους Ευρωπαίους πολιτικούς παρά για τους εθνικούς να συνδέονται με τους πολίτες. Επιπροσθέτως, είναι πολύ δύσκολο, για παράδειγμα στη Δανία απ’ όπου προέρχομαι, να εμφανιστείς στα μέσα ενημέρωσης και να μιλήσεις για την ευρωπαϊκή πολιτική, να χρησιμοποιήσεις τα μέσα ενημέρωσης γι’ αυτό το σκοπό. Αυτός είναι ο λόγος που ξερούμε πολύ περισσότερο για το εθνικό κοινοβούλιο, αλλά είμαστε ανενημέρωτοι για το ευρωκοινοβούλιο. Κι είναι ένα πρόβλημα που πρέπει να λύσουμε.


E: Είναι πιο εύκολο να πουλήσεις ένα ‘όχι’ στους πολίτες σε σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση από ένα ‘ναι’;


Julie Rademacher:
Ναι, είναι εύκολο να κάνεις μια εκστρατεία του ‘όχι’, μια εκστρατεία κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Από την άλλη πλευρά, είναι πολύ δύσκολο να εξηγήσεις γιατί χρειαζόμαστε την Ευρωπαϊκή Ένωση, να κάνεις τους ανθρώπους να καταλάβουν ότι χρειαζόμαστε μια κοινότητα όχι μόνο σε εθνικό αλλά επίσης σε ευρωπαϊκό επίπεδο: για να αντιμετωπίσουμε, για παράδειγμα, την οικονομική κρίση. Επειδή δεν είναι άμεσο, η διασύνδεση δεν είναι σαφής: ‘γιατί κάποιος στις Βρυξέλλες θα νοιαστεί για τη δουλειά μου στην πόλη μου, στη Δανία;’, μπορεί να ρωτήσει κάποιος. Είναι πολύ σημαντικό για τους Ευρωπαίους πολιτικούς να περνούν καλύτερα το μήνυμα, να μην εμφανίζονται στα μέσα ενημέρωσης μόνο στις εκλογές, αλλά και μεταξύ εκλογών. Έτσι ώστε η ευρωπαϊκή πολιτική να αποτελέσει μέρος της τοπικής και εθνικής πολιτικής.


E: Νομίζετε ότι το ευρωκοινοβούλιο πρέπει να είναι περισσότερο παρόν στα κράτη- μέλη;


Julie Rademacher:
Όχι, νομίζω ότι οι Ευρωπαίοι πολιτικοί έχουν αυτή την ευθύνη, αλλά νομίζω επίσης πως και τα μέσα ενημέρωσης έχουν ευθύνη. 60% των νόμων που έχουμε στη Δανία προέρχονται, για παράδειγμα, από την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά τα μέσα ενημέρωσης ασχολούνται το πολύ με ένα 5% του συνολικού έργου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και δεν πιστεύω ότι οι πολιτικοί δεν επιθυμούν να ακούγονται. Τα μέσα ενημέρωσης και οι άνθρωποι έχουν μεγάλη ευθύνη να γίνονται γνωστές οι συζητήσεις και οι νόμοι που θεσπίζονται στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Σήμερα, οι πολιτικές διαδικασίες είναι πιο ανοιχτές στο ευρωκοινοβούλιο απ’ όσο είναι στο δανικό κοινοβούλιο. Αλλά ο κόσμος πιστεύει το αντίθετο. Δεν ξέρει. Πολλοί άνθρωποι δεν γνωρίζουν πολλά για την Ευρωπαϊκή Ένωση και τι αντιπροσωπεύει. Είναι λοιπόν σημαντικό η Ευρωπαϊκή Ένωση να αποτελέσει μέρος του σχολικού προγράμματος.


E: Αναφέρεστε στην εκπαίδευση. Η εκπαίδευση θεωρείται συνήθως εθνικό θέμα και σπάνια ακούμε προτάσεις γι’ αυτήν σε ευρωπαϊκό επίπεδο.


Julie Rademacher:
Είναι επίσης σημαντικό τα σχολεία να διδάσκουν πώς θεσπίζονται οι νόμοι στην Ευρωπαϊκή Ένωση όπως και στα εθνικά κοινοβούλια. Είναι σημαντικό οι νέοι και οι μεγαλύτεροι να συζητούν για την ευρωπαϊκή πολιτική- την αμυντική πολιτική, την πολιτική που έχει να κάνει με το φύλο- και όχι μόνο για την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ως σοσιαλδημοκράτισσα θέλω μια πιο κοινωνική Ευρώπη, και επομένως θα μου άρεσε να συζητώ στην Ευρωπαϊκή Ένωση όχι μόνο τα ‘δύσκολα’ αλλά και τα πιο ‘ήπια’ θέματα, όπως η αγορά εργασίας, το φύλο, η ισότητα ή η εκπαίδευση. Όχι μόνο για την οικονομία και την εξωτερική πολιτική.


E: Είναι μια μέθοδος εμβάθυνσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης;


Julie Rademacher:
Θέλουμε ανθρώπινες αξίες στην πολιτική, θέλουμε οι νόμοι να έχουν ανθρώπινο πρόσωπο. Θέλουμε να συζητάμε την πολιτική για το λαό με το λαό. Στο ευρωκοινοβούλιο ασχολούνται για την οικονομία, τη χρηματοοικονομική πολιτική, την εξωτερική πολιτική ή άμυνα. Ευτυχώς τώρα ασχολούνται, επίσης, για την κλιματική αλλαγή, την υπερθέρμανση του πλανήτη κλπ. Αυτό είναι πολύ καλό, αλλά εξακολουθώ να λέω τι γίνεται με την ισότητα των φύλων, τα κοινωνικά ζητήματα, την εκπαίδευση κ.α.; Σήμερα στη Δανία πολλές γυναίκες είναι κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης επειδή η συζήτηση εκεί αφορά μόνο την ‘υψηλή πολιτική’. Νομίζω ότι είναι πολύ σημαντικό να βάλουμε γυναικεία ζητήματα στην ατζέντα, να κάνουμε τις γυναίκες να αγαπήσουν την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτή είναι η δημοκρατική οδός. Γι’ αυτά δουλεύω στο εθνικό κοινοβούλιο: για θέματα που έχουν να κάνουν με το φύλο, την εκπαίδευση και την αγορά εργασίας σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Στη Δανία έχουμε ισχυρές συνδικαλιστικές ενώσεις και ισχυρό κοινωνικό κράτος. Μολονότι η φιλελεύθερη-συντηρητική κυβέρνηση επιχειρεί τώρα να το μικρύνει, εμείς εργαζόμαστε για να το αναπτύξουμε, διαπραγματευόμαστε σκληρά. Είναι σημαντικό τι είδους κυβέρνηση έχουμε στη Δανία αλλά είναι επίσης πολύ σημαντικό τι είδους Επιτροπή ή τι είδους κοινοβούλιο έχουμε στην Ευρώπη.


E: Ένα άλλο ζήτημα είναι, λοιπόν, ότι η Ευρώπη είναι και πολιτική. Μπορεί να είναι δεξιά ή αριστερή και αυτό να κάνει τη διαφορά;


Julie Rademacher:
Ακριβώς. Είχαμε μερικές θετικές εξελίξεις στις ανατολικές ευρωπαϊκές χώρες. Στη Ρουμανία έγιναν μόλις τώρα εκλογές και κέρδισαν οι σοσιαλδημοκράτες, ενώ μέχρι τώρα ήταν ταμπού να είσαι σοσιαλδημοκράτης σ’ αυτές τις χώρες. Αυτή είναι μια ευοίωνη υπόσχεση για το μέλλον των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων στην Ανατολική Ευρώπη. Είναι κρίσιμο θέμα το τι είδους Ευρώπη έχουμε. Είναι σημαντικό να έχουμε γυναίκες και άντρες εξίσου ως πολιτικούς εκπροσώπους, να έχουμε μεγαλύτερους ανθρώπους με κοστούμια και νεότερους με τζην. Θέλω λοιπόν μια Ευρώπη και μια Ευρωπαϊκή Ένωση δημοκρατική. Θέλω νέους, γέρους, άντρες, γυναίκες, γκέι, στρέιτ κλπ. Είναι πολύ σημαντικό να το έχουμε κατά νου όταν θα πάμε τον Ιούνιο σε εκλογές.

Θα είναι δύσκολα τα πράγματα, αυτή τη φορά, στη Δανία, επειδή ο τέως πρωθυπουργός μας, ο Πολ Ράσμουσσεν, που κέρδισε με μεγάλη διαφορά στις τελευταίες εκλογές, δεν θα κατέβει ξανά. Θα είναι δύσκολο για μας. Ως σοσιαλδημοκρατικά κόμματα έχουμε την ευθύνη να δημιουργήσουμε μια ομάδα που θα πετύχει. Δεν θα στείλουμε ανθρώπους στις εκλογές για το ευρωκοινοβούλιο αν δεν έχουν καμιά πιθανότητα, αν είναι τελειωμένοι σε εθνικό επίπεδο. Νομίζω ότι χρειαζόμαστε ανθρώπους με πείρα όπως ο Πολ Ράσμουσσεν, αλλά και νέους ανθρώπους, άντρες και γυναίκες. Έχουμε την ευθύνη να φτιάξουμε την ομάδα, που θα μας εκπροσωπήσει επιτυχώς στο ευρωκοινοβούλιο. Παρόλο που κατεβαίνω στις εθνικές εκλογές, θα υποστηρίξω τους υποψήφιους μας για το ευρωκοινοβούλιο και το ευρωπαϊκό σχέδιο.


E: Και μια τελευταία ερώτηση. Πώς βλέπετε μια σοσιαλδημοκρατική Ευρώπη. Τι διαφορετικό θα έχει;


Julie Rademacher:
Νομίζω ότι ο Πολ Ράσμουσσεν το έθεσε εύστοχα κι αυτό είναι το μεγάλο μήνυμα αυτού του συμβουλίου: ‘πρώτα οι άνθρωποι’. Η οικονομική κρίση έδειξε ότι κατά το παρελθόν θεωρήθηκε ότι η οικονομία είναι πάνω απ’ τους ανθρώπους κι ότι οι άνθρωποι πρέπει να ελέγχονται από το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Ο Ράσμουσσεν είπε: ‘ Θα το κάνουμε αντίστροφα, οι άνθρωποι θα ελέγχουν την οικονομία’. Αυτό είναι ένα από τα πιο σημαντικά δημοκρατικά ζητήματα για την επόμενη διετία. Το υποστηρίζω: πρώτα οι άνθρωποι, οι άνθρωποι πριν απ’ την οικονομία. Η οικονομία είναι πολύ σημαντική αλλά μόνο όσο μπορούμε να την ελέγχουμε με τις αξίες μας. Οι πολιτικοί στην Ευρώπη πρέπει να κάτσουν μαζί και να να βρουν λύσεις, πρέπει να δείξουν γιατί τους εκλέξαμε κι ότι μπορούν να βάλουν τους ανθρώπους πρώτα. Αυτό είναι το πιο σημαντικό ζήτημα. Έπειτα μπορούμε να συζητήσουμε για το φύλο, την ισότητα, τα κοινωνικά ζητήματα και τα υπόλοιπα θέματα.



Αφιέρωμα: read also, Ευρώπη
Ετικέτες: , ,

|
2 Σχόλια »

2 σχόλια

  1. Ο/Η GB :
    February 11th, 2009 at 16:08

    Είναι πολύ σημαντικό η ευρωπαϊκή πολιτική να αποτελέσει μέρος της τοπικής και εθνικής πολιτικής, υποστηρίζει η Julie Rademacher, βουλευτής του Σοσιαλδημακρατικού Κόμματος της Δανίας. Όταν τόσοι Ευρωπαίοι πολίτες δεν γνωρίζουν πολλά για την Ευρώπη και τι αντιπροσωπεύει, γίνεται απαραίτητο η Ευρωπαϊκή Ένωση να αποτελέσει μέρος του σχολικού προγράμματος.
    Αν η εθνική πολιτική ξεκινά απο την αυτοδιάθεση, η ευρωπαϊκή πολιτική ξεκινά ξεκινά αντίστροφα, αρχίζει εκεί όπου τελειώνει η “τοπικιστική αυτοδιάθεση”, ίσως απο εκεί όπου αποτυχαίνει το Οραμα του Ρ.Φεραίου.
    Ποιές πεποιθήσεις ενώνουν τους Ευρωπαίους;
    Πιθανή γόνιμη αφετηρία η Ελληνιστική εποχή και η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία


  2. Ο/Η KOSTAS TRENT :
    December 6th, 2009 at 05:19

    θαυμάσια. Ο Γαλλογερμανικός πόλεμος εβδομηντατεσσάρων ετών όπου τέσσερις φορές η ζυγαριά της Μοίρας έγειρε απ’ τη μιά στην άλλη μεριά (Ρομαίν Ρολλάν, 1870,1914,1940,1944) τερματίστηκε αρχικά με την κοινοπραξία άνθρακος-χάλυβος και μετά με το όραμα της ενωμένης Ευρώπης. Όπως ακριβώς η ένταξη σε ενιαίο Κράτος Νόμου και Δικαίου των διάφορων Φεουδαλισμών έφερε την πάψη των πολέμων(Αστική Επανάσταση), έτσι και στον Ευρωπαικό Αιώνα η πλήρης Κρατική ένταξη των αντάρτικων ψευτοελεύθερων Εθνοκρατών της φτώχειας, της αδυναμίας και της Πολιτικής Πορνείας σε ενιαίο Ευρωπαικό Κράτος υπό Υπερελληνική-ΥπερΙσπανική-ΥπερΓερμανική κοκ εξουσία, θα φέρει την Νομική Κρατική ενοποίηση και την ειρήνη.Άν είναι δυνατόν να επιβιώσουν έθνη σαν την Σλοβακία ή την Ελλάδα χωρίς να ενταχτούν σε σύστημα Μαστρωπείας υπό κάποιον μεγάλο Μαφιόζο-Μαστρωπό τύπου ΝΑΤΟ/ΗΠΑ (Δόγμα Τρούμαν και Σχέδιο Μάρσαλ για Πόρνη Ελλαδίτσα…1947-49)! Η πλάνη περί την Αρχή του Αυτοδιαθέτου των Εθνών και της Συλλογικής ασφαλείας (Ντόμπαρτον Ώκς- ΟΗΕ 1944-..) αποδείχτηκε πάνω στα κόκκαλα δεκάδων εκατομμυρίων νεκρών στα 1914, 1939 κτλ.Κανένα εθνος πια δεν είναι ανεξάρτητο ή αυτοδιάθετο ή αύταρκες. Εδώ η τεράστια Σοβιετική Ένωση παραλίγο να υποκυψη στην κυρίαρχη απόφαση που δεν πήρε αυτή αλλ’ η Γερμανία : 22-9-1941 ! Ο νοών νοείτω.
    Πόσο μάλλον η Ελλαδίτσα…Για να μήν φέρονται τα μεγάλα Εθνη σαν γκαγκστερς και τα μικρά Εθνίδια σαν πόρνες (όπως εδώ ανήκει επαναλαμβάνω, η Ελλαδίτσα που….”ξανά προς τη δόξα τραβά-τραβά-τραβά…) ανάγκη να μεταβιβαστεί η Εθνικη εξουσία στην Ευρωπαική υπερεξουσία : με κοινή ευρωπαική Κοινωνία Δικαίου, Αστυνομία, ευρωπαικό στρατό έστω κτλ. υπό αλλοεθνή Ευρωπαίο ηγέτη για κάθε υπερεθνικό Ευρωπαικό οργανισμό και κρατική λειτουργία. Νά τελειώσουν οι ατιμωτικοί πόλεμοι…Γιατί απ’ τα εκατομμύρια νεκρών, το 80 τοις εκατό ήταν ατιμωτικά, μαρτυρικά και βάναυσα θανόντες άμαχοι.Ά – Μ – Α – Χ – Ο – Ι .


σχολίασε