Rizalino Noble Malabed – Νιώθοντας άνετα μέσα στη δίνη (ή η συγκρουσιακή χρήση του χώρου στη Μανίλα) |
Η καινοτομία της επερχόμενης πολιτικής είναι ότι δεν θα ενσωματώνει την πάλη για την κατάκτηση…του Κράτους, αλλά την πάλη μεταξύ του Κράτους και του μη-Κράτους (η ανθρωπότητα), μία ανυπέρβλητη διάζευξη ανάμεσα στην οποιαδήποτε μοναδικότητα και την οργάνωση του Κράτους.
– Giorgio Agamben, The Coming Community
Οι Φιλιππίνες κατά τη διάρκεια του στρατιωτικού νόμου και τη δικτατορία του Μάρκος αποτελούσαν παράδειγμα χώρου κυριαρχούμενου από το κράτος. Οι δρόμοι και οι πλατείες της Μανίλα και άλλες συνδεδεμένες μητροπολιτικές πόλεις ήταν «κλεισμένες, αποστειρωμένες και εκκενωμένες» καθώς πριν τη κήρυξη του στρατιωτικού νόμου το 1972 ήταν οι τόποι όπου λάμβαναν χώρα οι πολιτικές συγκεντρώσεις της αντιπολίτευσης∙ αρένες για φοιτητές κι εργάτες που μάχονταν εναντίον των όπλων, των γκλομπ και των αντλιών της Metropol (μητροπολιτική αστυνομία) με πέτρες, σφιγμένες γροθιές και την οργή τους∙ μέρη για ένα πλήθος χρήσεων που ένας λαός – που πάλευε να επιβιώσει οικονομικά, να διεκδικήσει τη νομιμότητα του κράτους, ή απλά συναναστρεφόταν ειρηνικά/ νόμιμα ή – φανταζόταν και ζούσε την καθημερινότητα. Οι δρόμοι και οι πλατείες της Μανίλα στα μέσα της δεκαετίας του ’60 μέχρι τις αρχές του ’70 βρίσκονταν σε αναταραχή, όπως ήταν οι δρόμοι σε πολλά σημεία του κόσμου. Η Πλατεία Μιράντα μπροστά από την παλιά εκκλησία Quaipo φιλοξενούσε ριζοσπάστες, μεταρρυθμιστές, πολιτικούς, πεζούς, μαχαιροβγάλτες, μετανοημένους, αυτούς που λένε τη μοίρα, πωλητές φίλτρων και φυλαχτών. Η κοντινή ζώνη του πανεπιστημίου και οι δρόμοι γύρω του – η τοποθεσία όπου βρίσκονται πολλά από τα πανεπιστήμια και κολλέγια της Μανίλα και μονοπάτι που οδηγεί κατευθείαν στην έδρα της εξουσίας (το Malacanang Palace) – ήταν σκηνικό διεξαγωγής συνεχών μαχών μεταξύ φοιτητών και αστυνομίας αλλά και μέρος μάθησης και μέθης, με τις μπυραρίες να βρίσκονται ένα βήμα από τις σχολές.
Για έναν απολογισμό του νεανικού κινήματος και τις βίαιες συγκρούσεις αυτής της περιόδου, δείτε το Days of Disquiet, Nights of Rage: The First Quarter Storm and Other Related Events [(Μέρες ανησυχίας, Νύχτες Οργής: Η καταιγίδα του πρώτου Τετάρτου κι Άλλα Σχετικά Γεγονότα] του Jose Lacaba, Μανίλα: Εκδόσεις Salinlahi, 1982.
Για απολογισμούς της έναρξης των αντιδικτατορικών εκστρατειών από τις αρχές της δεκαετίας του ’80 ως την Επανάσταση του EDSA το 1986, βλ. Duet for EDSA: looking Back, Looking Forward [Ντουέτο για το EDSA: κοιτάζοντας πίσω, κοιτάζοντας μπροστά], επιμέλεια Lorna Kalaw-Tirol, Μανίλα: Foundation for Worldwide People Power, Inc., 1995; Breaking Through: The Struggle within the Communist Party of the Philippines [Ο Αγώνας μέσα στο Κομμουνιστικό Κόμμα των Φιλιππίνων] του Joel Rocamora, Pasig City, Φιλιππίνες: Anvil Publishing, Inc., 1994; και From Marcos to Aquino: Local Perspectives on Political Transition in the Philippines [Από τον Μάρκος στην Ακίνο: Τοπικές Προοπτικές πάνω στην Πολιτική Μετάβαση στις Φιλιππίνες], επιμέλεια των Benedict Kerkvliet και Resil Mojares, Hawaii: University of Hawaii Press, 1991.
Για ένα χρoνικό των γεγονότων που ακολούθησαν την επανάσταση του EDSA και την εγκαθίδρυση μια νέας κυβέρνησης στις Φιλιππίνες, βλ. Παράρτημα 1 του Revolutionary Struggle in the Philippines [Επαναστατικός Αγώνας στις Φιλιππίνες] του Leonard Davis, Νέα Υόρκη: St. Martin’s Press, 1989.
Για το επαναστατικό κίνημα στις Φιλιππίνες, βλ. Inside the Philippine Revolution: The New Peoples Army and it Struggle for Power του William Chapman, New York: W. W. Norton, 1987; Red Revolution: Inside the Philippine Guerrilla Movement του Gregg Jones, Boulder, Colorado: Westview Press, 1989; and Breaking Through. του Joel Rocamora .
Αφιέρωμα: πόλεις σε αναταραχή
Ετικέτες: Rizalino Noble Malabed , δημόσιοι χώροι , πόλεις , Φιλιππίνες