ετικέτες


blogging claudia aradau creative commons facebook geert lovink michel bauwens olpc p2p trafficking Venanzio Arquilla web2.0 wikileaks wikipedia Γαλλία ΕΕ ΕΚΦ ΗΠΑ Λατινική Αμερική Μεγάλη Βρετανία ΟΗΕ ΠΚΦ Τουρκία ακτιβισμός ανθρωπισμός ανθρωπολογία ανθρώπινα δικαιώματα ανοικτές υποδομές ανοικτή πρόσβαση αραβικές εξεγέρσεις αριστερά αρχιτεκτονική ασφάλεια βασίλης κωστάκης βιοτεχνολογία δημιουργικότητα δημοκρατία δημόσια αγαθά δημόσιοι χώροι διανεμημένη-ενέργεια διαφάνεια εθνικισμός εκπαίδευση ελεύθερα δεδομένα ελεύθερο λογισμικό ελλάδα ενέργεια επισφάλεια εργασία ηθική θεωρία δικτύων θρησκεία θυματοποίηση ιταλία καθημερινή ζωή καινοτομία καπιταλισμός κλιματική αλλαγή κοινά αγαθά κοινωνία πολιτών κοινωνική δικαιοσύνη κοσμοπολιτισμός κρίση αντιπροσώπευσης λαϊκισμός λογισμικό λογοδοσία μετανάστες μετανθρωπισμός μη-γραμμικότητα μη πολίτες μουσική νέα μέσα νέλλη καμπούρη νεοφιλελευθερισμός ντιζάιν οικολογία οικονομικές στατιστικές οικονομική κρίση παγκοσμιότητα πειρατεία πνευματικά δικαιώματα πολιτισμικές διαφορές πρόνοια πόλεις σεξουαλική εργασία σοσιαλδημοκρατία σοσιαλισμός συλλογική νοημοσύνη συμμετοχική δημοκρατία συμμετοχική κουλτούρα συνεργατική γνώση σύνορα τέχνη ταχύτητα υπηκοότητα φιλελευθερισμός φύλο χαρτογράφηση χρέος χώρος ψηφιακά δικαιώματα

Re-public στο

τέχνη και δημοκρατία

Εισαγωγή – Χωρίς διαμεσολάβηση: Επαναπροσδιορίζοντας την δημοκρατία μέσω της τέχνης

  • Ενώ οι πολιτικοί θεσμοί των σύγχρονων δυτικών δημοκρατιών αντιμετωπίζουν μία κρίση αντιπροσώπευσης, η τέχνη συνδέεται ολοένα και περισσότερο με την έκρηξη νέων δημοκρατικών μέσων, μορφών, και διαδικασιών. Από το YouTube στο Flickr, από το graffiti στην τέχνη του δρόμου, τα νέα μέσα ανοίγουν το πεδίο της τέχνης σε μια διαδικασία εκδημοκρατισμού των μέσων δημιουργικής έκφρασης επιτρέποντας σε ολοένα και περισσότερους ανθρώπους -εν δυνάμει σε όλους- να γίνουν καλλιτέχνες. Η πολυ-αναλυμένη σχέση μεταξύ “τέχνης και εξουσίας” μοιάζει να έχει απολέσει επιτέλους το σύνδεσμο “και”: το πεδίο της τέχνης μετατρέπεται με πολλαπλούς τρόπους σε έναν χώρο δημοκρατικού πειραματισμού. Τα έργα τέχνης συν-δημιουργούν καινούργιες μικρο-πολιτικές και βιο-πολιτικές φόρμες, επινοούν νέες μορφές δημιουργικότητας, και κατασκευάζουν νέα κοινωνικά δίκτυα. Το αφιέρωμα “Χωρίς διαμεσολάβηση” ερευνά αυτή την σχέση μεταξύ τέχνης και δημοκρατίας.


    Blixa Bargeld – Όλα (είναι) πάλι ανοιχτά

    Ο Blixa Bargeld μιλά για το νέο εγχείρημα των Einsturzende Neubauten που θα κυκλοφορήσει χωρίς την ανάμειξη κάποιας δισκογραφικής εταιρίας. Το εγχείρημα περιλαμβάνει μια σειρά από πειραματισμούς: ο δίσκος χρηματοδοτήθηκε από τους υποστηρικτές του συγκροτήματος, οι οποίοι είχαν τη δυνατότητα να βλέπουν ζωντανά τις ηχογραφήσεις μέσω webcasts και να παρεμβαίνουν στην δημιουργία του την ίδια στιγμή συζητώντας ζωντανά με τα μέλη του γκρουπ.

    διαβάστε περισσότερα…


    Eyal Weizman – Πέρα από την αποικιοκρατία: Ο ισραηλινός/παλαιστινιακός χώρος

    Ο αρχιτέκτονας Eyal Weizman συζητά για το νέο του βιβλίο, Hollow Land – μία έρευνα του πολιτικού χώρου που έχει δημιουργηθεί από την Ισραηλινή κατοχή σαν ένα εργαστήριο της προχωρημένης καπιταλιστικής αποικιοκρατίας όπου οι δράση του Ισραηλινού στρατού, των ανθρωπιστικών οργανώσεων, των αποίκων και διαφόρων ομάδων των ίδιων των αποικισμένων διαπλέκονται, διαμορφώνοντας έντονες σχέσεις.

    διαβάστε περισσότερα…


    Peter Lunenfeld – Ανταποκρίσεις από το μέτωπο: Μαχόμενοι για το νόημα στον πόλεμο μεταξύ ‘κατεβάσματος’ και ‘ανεβάσματος’

    Δεν υπάρχει τέλος στους τρόπους με τους οποίους ένας πολιτισμός με νόημα έχει περισσότερο νόημα από την ανόητη παραγωγή, ανεξάρτητα πόσο συμμετοχική είναι αυτή, σημειώνει ο Peter Lunenfeld.

    διαβάστε περισσότερα…


    Matteo Stocchetti – Για να ξανασκεφτούμε την πολιτική σε μια εποχή αμφιθυμίας: Τέχνη, νέα μέσα επικοινωνίας και δημοκρατική πολιτική

    Ο Matteo Stocchetti υποστηρίζει ότι ‘ο εκδημοκρατισμός της τέχνης’ και ο ‘πολιτικός εκδημοκρατισμός’ είναι πολύ διαφορετικές διαδικασίες, τις οποίες δεν πρέπει να συγχέουμε.

    διαβάστε περισσότερα…


    Arlen Dilsizian – Πέρα από τις επαναστατικές καλλιτεχνικές πρακτικές

    Ο Arlen Dilsizian αντιτίθεται στην αντιμετώπιση του graffiti σαν να ήταν ένα συλλογικό, ομογενοποιημένο σύνολο και υποστηρίζει ότι το γεγονός ότι μπορεί να εμπνεύσει ανθρώπους που ποτέ δεν είχαν σκεφτεί να παράγουν τέχνη να το κάνουν (έστω και εφήμερα) είναι σίγουρα η πιο ριζοσπαστικά σημαντική χειρονομία του.

    διαβάστε περισσότερα…


    Benjamin Crotty – Πολιτισμική προσαρμογή ή αναπαράσταση ενός spaghetti western σε ένα προάστιο του Ρέυκιαβικ

    Το Hnefafylli af porski είναι μια επανεκτέλεση της τελευταίας σκηνής από την ταινία του Sergio Leone «Μια Χούφτα Δολάρια» (A Fistful of Dollars). Περιλαμβάνει μια αναπαράσταση της τελευταίας αποφασιστικής αναμέτρησης ανάμεσα στον πρωταγωνιστή Clint Eastwood και τον κακό Ramon και μια σύντομη ροκ συναυλία, η οποία κλείνει τη δράση.

    διαβάστε περισσότερα…


    SD Nunn – Πού δεν είναι η τέχνη

    Η ψηφιακή τέχνη συγχωνεύει, σύμφωνα με τον SD Nunn, τη διανομή με τον εκδημοκρατισμό προκειμένου να δείξει ότι είναι δύναμη ενσωμάτωσης. Στην πράξη, όμως, το Ίντερνετ προωθεί τη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία της αυτό-ικανοποίησης, λειτουργώντας ως εικονικός περίπατος αφιερωμένος σε οποιαδήποτε δυνατή μορφή ειδικού ενδιαφέροντος.

    διαβάστε περισσότερα…


    Ryan Griffis – Για μια τέχνη ενάντια στη χαρτογράφηση της καθημερινής ζωής

    Εάν και τα locative media φέρονται ότι παρέχουν εργαλεία για μια φαινομενικά απελευθερωτική μεταστροφή προς την αυτό-εκπροσώπηση, είναι απαραίτητο, υπογραμμίζει ο Ryan Griffis, να λάβουμε υπόψη τις επιδράσεις που μπορεί να έχει αυτή η τεχνολογία.

    διαβάστε περισσότερα…


    Raphael Vella – Δημοκρατία/δεσποτισμός: Θολώνοντας το κείμενο με την εικόνα

    Έχω χρησιμοποιήσει κείμενα και αποσπάσματα από βιβλία σε πολλές από τις εγκαταστάσεις, τα γλυπτά, και τα σχέδιά μου. Αυτό που μου φαίνεται ενδιαφέρον σε αυτό το συνδυασμό είναι η δυνατότητα να δειχθεί μια πλευρά του κειμένου μέσα από ένα νέο φως, η αποκάλυψη της “άλλης¨του πλευράς (όσον αφορά πολιτικά ή θρησκευτικά κείμενα για παράδειγμα). Σε αυτά τα δύο σχέδια το κείμενο του Πλάτωνα είναι αναγνώσιμο και οπτικό, είναι ταυτόχρονα ένα κείμενο και μια εικόνα.

    διαβάστε περισσότερα…