|
Αναζήτηση..
|
|
|
→ Αφιερώματα
Πολιτικές διαφάνειας σε αμφισβήτηση
Η πειρατεία ως ακτιβισμός
Wiki politics
Κοινωνική πρόνοια
Πόλεις σε αναταραχή
Κρίση δημόσιου χρέους
Ομότιμη ενέργεια
Αναπαραστάσεις της κρίσης
Σχεδιασμός υπηρεσιών
Μετανθρωπισμός
Φύλο και σύνορα
Διάλογοι ←
Συνεντεύξεις για τη κρίση
→ Δράσεις
Re-public στο
Ετικέτα: ντιζάιν
July 12, 2008
Η επιθυμία για προσέγγιση ανάμεσα στον κόσμο του ντιζάιν και αυτόν της πολιτικής, δύο πεδία θεμελιωδώς συναφή αλλά συχνά διαχωρισμένα από άγνοια, παρεξηγήσεις και προκατάληψη, ήταν ένα από τα βασικά κίνητρα πίσω από τη δημιουργία αυτού του αφιερώματος. Το κάλεσμα για συμμετοχές ζητούσε κείμενα τα οποία θα συζητούσαν τη σύλληψη του ντιζάιν ως ενός τομέα που θεωρείται όλο και περισσότερο διακλαδικός, συνεργατικός και βασισμένος σε μια συλλογική διαδικασία δημιουργίας. Τα κείμενα που επιλέχτηκαν επιδεικνύουν μία συναρπαστική ποικιλία απόψεων και συμπεριφορών απέναντι στο ντιζάιν και την εμπλοκή του στην κοινωνία. Το κοινό στοιχείο όμως στο οποίο συγκλίνουν είναι ο μεταβαλλόμενος ρόλος του σχεδιαστή και οι προκλήσεις που τίθενται στους επαγγελματίες σχεδιαστές από τις νέες συνθήκες.
read more..
Elizabeth Tunstall – Το μέλλον της πολιτικής: Διανεμημένη δημιουργικότητα και Σχεδιασμός πολιτικής DIY
July 10, 2008
read more..
Ποιος είναι ο ρόλος του σχεδιασμού στα πλαίσια ενός σύνθετα διανεμημένου κόσμου διαμόρφωσης και εφαρμογής πολιτικής; Γιατί το μοντέλο της διανεμημένης δημιουργικότητας είναι πιο κατάλληλο σε αυτόν τον τομέα; Αυτό το δοκίμιο θα επιδιώξει να εξετάσει αυτά τα ερωτήματα, προτείνοντας ένα φουτουριστικό έργο για το σχεδιασμό πολιτικής DIY, το οποίο θεωρεί τη διανεμημένη δημιουργικότητα και την τεχνολογία Web 2.0, ως την καρδιά της μεθοδολογικής του προσέγγισης. Αυτή η προσέγγιση επιδιώκει να φανταστεί ξανά το ρόλο του ντιζάιν και του σχεδιαστή στον κόσμο της κυβερνητικής πολιτικής.
Katherine Hepworth – Ναι, μπορούμε!: Ο Μπάρακ Ομπάμα, η γραφιστική και η φιλελεύθερη δημοκρατική διαδικασία
July 10, 2008
read more..
Το ειδύλλιο ανάμεσα στο ντιζάιν και τη φιλελεύθερη δημοκρατική πολιτική δεν είναι ίσως πουθενά στον κόσμο πιο προφανές απ’ ό, τι στην εκστρατεία για τις προεδρικές εκλογές των Ηνωμένων Πολιτειών. Η κάλυψη του αγώνα τόσο για την εκλογή όσο και για το χρίσμα του προεδρικού υποψήφιου του Εθνικού Δημοκρατικού Κόμματος σφραγίσθηκε από σημαντικό τοπικό και διεθνές ενδιαφέρον για την οπτική γλώσσα που χρησιμοποιήθηκε στην εκστρατεία του Μπάρακ Ομπάμα.
Jamie Brassett και Peter Booth – Εκστατική καινοτομία: Αφομοίωση, ντιζάιν και δημοκρατία
July 10, 2008
read more..
Ο Jamie Brassett και ο Peter Booth διατυπώνουν ένα σχέδιο, όπου η ενασχόληση των ανθρώπων με το «σχεδιασμό» (designing) και τον «ανασχεδιασμό» (redesigning) αντιμετωπίζεται με σοβαρότητα, υιοθετείται και προσαρμόζεται. Το έργο αυτό δεν περιλαμβάνει απλώς πολλαπλά τεστ για χρήστες ή ‘ομάδες εστιασμένης συζήτησης’ (focus groups), μια και αυτές οι δύο δραστηριότητες ορίζουν απλώς το βαθμό της ανταπόκρισης των χρηστών κλπ., μέσα σε ήδη προδιαγεγραμμένα έργα. Αντιθέτως, αφομοιωμένα αντικείμενα επιστρέφουν πίσω στα έργα των ντιζάινερς, αναγκάζοντάς τα να παρεκκλίνουν σε μέχρι τώρα αδιανόητες κατευθύνσεις. Η αφαίρεση του σημείου της εξουσίας και του ελέγχου από το ιεραρχικό έργο του ντιζάιν θα οδηγήσει σε ευκαιρίες για καινοτομία, που θα περιορίζονται μόνο από τη βραδύτητα στην παραγωγή «αφομοιώσιμων» αντικειμένων.
Πάνος Λουρίδας – Διανεμημένη δημιουργικότητα και ντιζάιν: Διάνοιες, κώδικας και πόλεις
July 10, 2008
read more..
Το 1419 πραγματοποιήθηκε ένας διαγωνισμός για το σχεδιασμό του τρούλου του καθεδρικού ναού της Φλωρεντίας. Οι κύριοι ανταγωνιστές ήταν ο Lorenzo Ghilberti και ο Filippo Brunelleschi. Ο τελευταίος ήταν ο νικητής του διαγωνισμού, ένας χρυσοχόος που αργότερα έγινε οικοδόμος κι έπειτα αρχιτέκτονας. Ο Brunelleschi σχεδίασε έναν τρούλο ο οποίος κοσμεί τον ορίζοντα της Φλωρεντίας με ομορφιά που κόβει την ανάσα μέχρι και σήμερα. Ο τρούλος ήταν επαναστατικός για εκείνη την εποχή και μάλιστα η κατασκευή του θεωρήθηκε ανέφικτη. Το να κατασκευαστεί ήταν πέρα κι εναντίον των πιο τολμηρών προβλέψεων, με τον Brunelleschi να προωθεί ιδιοφυείς λύσεις. Όχι μόνο εμπνεύστηκε το σχέδιο του τρούλου, αλλά εφηύρε και ειδικές μηχανές για την εκτέλεση του σχεδίου του.
Francesco Zurlo, Guglielmo Apolloni, Antonella Castelli – Ο καθημερινός χαρακτήρας του σχεδιασμού, με την έννοια ενός νέου κοινωνικού κεφαλαίου
July 10, 2008
read more..
Στις κοινωνικές επιστήμες, η συμμετοχή είναι ένας τρόπος υπολογισμού του κοινωνικού κεφαλαίου. Ωστόσο, σ’ αυτή την περίπλοκη εποχή, τα χαρακτηριστικά της συμμετοχής περνούν από ένα ηγετικά καθοδηγούμενο μοντέλο προς ένα αυτόνομα διανεμημένο. Αυτό ωθεί τους επαγγελματίες του ντιζάιν να επεξεργάζονται τη διαχείριση των διαδικασιών συμμετοχής. Στη βάση ενός συγκεκριμένου επιτόπιου πειράματος, εισάγουμε μια κατεύθυνση έρευνας-δράσης που απαιτεί την παρέμβαση του σχεδιαστή προκειμένου να βελτιωθούν οι διαδικασίες αυτές. Αυτό αποτελεί μια ηθική βελτίωση του επαγγέλματος του ντιζάινπου πολύ συχνά θεωρείται ότι εξυπηρετεί τους παραγωγούς- και μια αναγκαία επιλογή σε ένα διάχυτο πλαίσιο σχεδιασμού.[1]
Mine Ovacik Dortbas – Μαθαίνοντας από κατασκευαστές/χρήστες στα χωριά
July 10, 2008
read more..
Έχετε κατασκευάσει ποτέ ένα αντικείμενο για τον εαυτό σας ή έχετε δημιουργήσει κάποια λεπτομέρεια προκειμένου να κάνετε πιο εύκολη την καθημερινότητά σας; Στις πόλεις, οι άνθρωποι πιο πολύ αγοράζουν παρά φτιάχνουν πράγματα. Σήμερα, τα ψώνια είναι μια συνήθης καθημερινή δραστηριότητα για να καλύπτει τις ανάγκες μας. Εξοικονομούμε χρόνο, προσπάθεια και χρήματα με το να ψωνίζουμε πράγματα, από το να τα φτιάχνουμε εμείς οι ίδιοι, για να καλύψουμε τις ανάγκες μας. Για παράδειγμα, η αγορά επίπλων μας έρχεται ενδεχομένως πιο οικονομικά από τα να κατασκευάσουμε εμείς τα έπιπλα. Η μαζική παραγωγή μειώνει το κόστος εν συγκρίσει με το να φτιάξει κάποιος μόνο τα δικά μας έπιπλα ή με το να τα φτιάξουμε μόνοι μας.
Giuliano Simonelli, Venanzio Arquilla, Marco Sammicheli, Antonella Castelli – Design Directory/Κοινή Πλατφόρμα: Πώς να αναπαραστήσουμε και να αναγνωρίσουμε το «νέο» Ιταλικό σύστημα ντιζάιν
July 10, 2008
read more..
Στην παρούσα κοινωνία της γνώσης, το ντιζάιν αντιπροσωπεύει ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό γνώρισμα στην Ιταλία. Τα τελευταία χρόνια, ο ντιζάινερ εξελίσσεται σε επαγγελματία. Στην Ιταλία, ο ντιζάινερ-ήρωας δεν υπάρχει πια (η περίοδος των μεγάλων ντιζάινερ όπως οι Magistretti, Munari, Castiglioni, κλπ.), ανοίγοντας το δρόμο σε ένα νέο στάδιο «επέκτασης». Αυτό προκάλεσε μια αισθητή αύξηση του αριθμού των ανθρώπων που ασχολούνται με το σύστημα του ντιζάιν, που συνεπάγεται αφθονία των σχολών ντιζάιν, οργανώσεων, περιοδικών, εκθέσεων, εταιριών ανοιχτών προς το ντιζάιν, καθώς και την αύξηση του αριθμού των σχέσεων ανάμεσα στην Ιταλία (και ειδικότερα το Μιλάνο) και τις κυρίες πόλεις που προσπαθούν για τη βελτίωση της κουλτούρας του ντιζάιν (Bertola, Sangiorgi, Simonelli, 2002).
Κώστας Μπίσας – Το «εμείς» στην καινοτομία της εποχής μας
July 10, 2008
read more..
Δεν μπορείς να ζεις κάπου στο δυτικό κόσμο, εν έτει 2008 και να μην έχεις αντιληφθεί την επίδραση των νέων τεχνολογιών στην καθημερινότητά σου. Το πιο απλό παράδειγμα, το κινητό τηλέφωνο, «τρυπώνει» μέσα σε μια από τις τσέπες σου, ενώ φεύγεις από το σπίτι. Τα νέα μέσα επικοινωνίας και οι νέες τεχνολογίες αποτελούν μέρος της καθημερινότητάς μας, ανεξαρτήτως εάν πρόκειται για ένα νέο αντικείμενο, μια υπηρεσία, ένα νεοδημιουργηθέντα ιστοχώρο ή μια πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης. «Το να είσαι ψηφιακός», αρχίζει να γίνεται μέρος της υπόστασής μας.
Venanzio Arquilla και Davide Genco – Design_Hub: Ένα εργαλείο καινοτομίας στο χώρο του ντιζάιν των μικρομεσαίων επιχειρήσεων
July 10, 2008
read more..
Μέσα από το παράδειγμα του Design_Hub, ενός προγράμματος που στοχεύει στην προαγωγή του ντηζάιν σε ένα συστημικό και δημοκρατικό επίπεδο, ο Venanzio Arquilla και ο Davide Genco αναλύουν τις δυνατότητες που ανοίγονται για το ντιζάιν στο να φέρει ένα ορισμένο είδος χρηστών κοντά στην τεχνολογία, αλλά και προκειμένου άνθρωποι μη εξοικειωμένοι με το ντιζάιν να έρθουν σε επαφή με το ίδιο το ντιζάιν. Το Design_Hub ανοίγει ένα χώρο δημιουργικότητας ανοιχτού κώδικα (open source), με χαμηλό κόστος και χαμηλό αντίκτυπο, εξίσου αξιοποιήσιμου τόσο από εταιρίες όσο κι από νέους χρήστες, ως ένα είδος «δημοκρατίας της καινοτομίας».