ετικέτες


blogging claudia aradau creative commons facebook geert lovink michel bauwens olpc p2p trafficking Venanzio Arquilla web2.0 wikileaks wikipedia Γαλλία ΕΕ ΕΚΦ ΗΠΑ Λατινική Αμερική Μεγάλη Βρετανία ΟΗΕ ΠΚΦ Τουρκία ακτιβισμός ανθρωπισμός ανθρωπολογία ανθρώπινα δικαιώματα ανοικτές υποδομές ανοικτή πρόσβαση αραβικές εξεγέρσεις αριστερά αρχιτεκτονική ασφάλεια βασίλης κωστάκης βιοτεχνολογία δημιουργικότητα δημοκρατία δημόσια αγαθά δημόσιοι χώροι διανεμημένη-ενέργεια διαφάνεια εθνικισμός εκπαίδευση ελεύθερα δεδομένα ελεύθερο λογισμικό ελλάδα ενέργεια επισφάλεια εργασία ηθική θεωρία δικτύων θρησκεία θυματοποίηση ιταλία καθημερινή ζωή καινοτομία καπιταλισμός κλιματική αλλαγή κοινά αγαθά κοινωνία πολιτών κοινωνική δικαιοσύνη κοσμοπολιτισμός κρίση αντιπροσώπευσης λαϊκισμός λογισμικό λογοδοσία μετανάστες μετανθρωπισμός μη-γραμμικότητα μη πολίτες μουσική νέα μέσα νέλλη καμπούρη νεοφιλελευθερισμός ντιζάιν οικολογία οικονομικές στατιστικές οικονομική κρίση παγκοσμιότητα πειρατεία πνευματικά δικαιώματα πολιτισμικές διαφορές πρόνοια πόλεις σεξουαλική εργασία σοσιαλδημοκρατία σοσιαλισμός συλλογική νοημοσύνη συμμετοχική δημοκρατία συμμετοχική κουλτούρα συνεργατική γνώση σύνορα τέχνη ταχύτητα υπηκοότητα φιλελευθερισμός φύλο χαρτογράφηση χρέος χώρος ψηφιακά δικαιώματα

Re-public στο

χρόνος/πολιτική

Εισαγωγή – Χρόνος και διακυβέρνηση

  • Ο χρόνος παρέμεινε για πολύ καιρό μία σχετικά “κρυμμένη” έννοια στις κεντρικές πολιτικές συζητήσεις: πιο συχνά λαμβάνονταν ως δεδομένη παρά διατυπώνονταν με σαφήνεια. Με τον ερχομό των σπουδών για την παγκοσμιοποίηση, ο χρόνος έχει πλέον αναδειχθεί σαν ένα κεντρικό σημείο αναφοράς σχετικά με τους σύχρονους κοινωνικούς και πολιτικούς μετασχηματισμούς. Το τεύχος εξετάζει τις πολλαπλές διασταυρώσεις μεταξύ του “χρόνου” και της “πολιτικής” στην προσπάθεια επανεξέτασης της δημοκρατικής θεωρίας και πράξης.


    Bruno Latour – Είμαστε όλοι αντιδραστικοί σήμερα

    Μία συνέντευξη με τον σύγχρονο στοχαστή, Bruno Latour, για το τέλος του προοδευτισμού, τα όρια της αντιπροσώπευσης, την ανεπικαιρότητα των σημερινών κοινοβουλίων, την πολιτική των πραγμάτων…

    διαβάστε περισσότερα…


    Robert Hassan – Κανένα μέλλον: Η δημοκρατία την εποχή της νεοφιλελεύθερης ταχύτητας

    Σήμερα, η επικεντρωμένη στο τώρα εκτελεστική εξουσία παρακάμπτει τον κόσμο και τα κοινοβούλια και λειτουργεί στην υπηρεσία οικονομικών προσταγών επικεντρωμένων στο τώρα. Η δημοκρατία τελικά θα πεθάνει, υποστηρίζει ο Robert Hassan, αν συνεχίσουμε να δεχόμαστε αψήφιστα ότι η η εξάρτησή μας από αφηρημένους μηχανισμούς της αγοράς θα φροντίσει το μέλλον μας.

    διαβάστε περισσότερα…


    Richard Dawkins – Γύρω απ’ τον χρόνο

     

    Ο χρόνος είναι πολύ παράξενη υπόθεση- περίπου τόσο φευγαλέος και δύσκολος να τον σταματήσεις όπως μια συνείδηση σε εγρήγορση. Μοιάζει να ρέει- σαν χείμαρρος που κυλάει ασταμάτητα- αλλά τι είναι αυτό που δημιουργεί τη ροή; Έχουμε την αίσθηση πως το παρόν είναι η μόνη στιγμή του χρόνου που υπάρχει πραγματικά. Το παρελθόν είναι μια σκιώδης μνήμη. Το μέλλον μια αφηρημένη αβεβαιότητα. Οι φυσικοί δεν το βλέπουν έτσι. Το παρόν δεν έχει προνομιακό καθεστώς στις εξισώσεις τους. Ορισμένοι σημερινοί φυσικοί έχουν φτάσει στο σημείο να περιγράφουν το παρόν σαν μια ψευδαίσθηση, προϊόν του νου του παρατηρητή…

    διαβάστε περισσότερα…


    Brad Evans και Keir Milburn – Το ανεπίκαιρο συμβάν

    Ο Brad Evans και ο Keir Milburn γράφουν για την για την επαναστατική ρήξη που σηματοδοτεί το ‘ανεπίκαιρο συμβάν’. Πουθενά αλλού η επαναστατική δυναμική του ανεπίκαιρου δεν είναι πιο εμφανής απ’ ό, τι στους Ζαπατίστα αντάρτες στο Μεξικό…

    διαβάστε περισσότερα…


    Jason del Gandio – Η επερχόμενη χρονικότητα: Ο χρόνος της επανάστασης

    Το άρθρο αυτό σκιαγραφεί μια μορφή χρονικότητας που αποτελεί συνθήκη για τη πιθανότητα πολιτικής επανάστασης. Παίρνω σαν αφετηρία το βιβλίο του Giorgio Agamben, Η Επερχόμενη Κοινότητα.

    διαβάστε περισσότερα…


    Gaynor MacDonald – Ο χρόνος και ο Ιθαγενής άλλος: Η πολιτική της παράδοσης στην οικοδόμηση του έθνους

    Κάποτε είχαν στερήσει τους ιθαγενείς από τα δικαιώματά τους γιατί δεν θεωρούνταν μοντέρνοι: τώρα τους τα στερούν όταν είναι μοντέρνοι. Για να έχουν τους τίτλους ιδιοκτησίας των γηγενών πληθυσμών πρέπει να είναι ‘παραδοσιακοί’, και όταν αποκαλούμε κάποιον ‘παραδοσιακό’ εννοούμε πως δεν μοιράζεται τον δικό μας χρόνο.

    διαβάστε περισσότερα…


    Alex Aylett – Κείμενες χρονολογίες: Ο χρόνος, η φύση και η πόλη

    Η αναγνώριση των ορίων του μηχανικού χρόνου θα ήταν ένα βήμα προς την επανεφεύρεση της σχέσης μας με τη φύση και την εξεύρεση ενός νέου μέρους για μας σε αυτήν. Θα μας βοηθούσε, υποστηρίζει ο Alex Aylett, να δημιουργήσουμε πολιτικά και οικονομικά συστήματα που επιτυγχάνουν μια καλύτερη ισορροπία ανάμεσα σε βραχυπρόθεσμα οφέλη και μακροπρόθεσμα κόστη.

    διαβάστε περισσότερα…


    Mark Wagstaff – Ιστορική εφεύρεση και πολιτική σκοπιμότητα

    Ο τρόπος που γράφεται η ιστορία είναι μια αντίληψη σχετική, συνδεδεμένη με την πολιτική σκοπιμότητα, που οι μεταβολές και οι αντιφάσεις της τη μια μέρα θα μας πυροβολήσουν και την επόμενη θα μας συγχωρήσουν, σημειώνει ο Mark Wagstaff.

    διαβάστε περισσότερα…


    Ελένη Σιδέρη – Στρατηγικές του παρελθόντος και απαιτήσεις του παρόντος: Ο χρόνος και τα κοινωνικά δίκτυα στο σύγχρονο Τμπίλισι (Τυφλίδα)

    Ο πατρικός ρόλος του σοβιετικού κράτους-χορηγού αντικαθίσταται σταδιακά στην περίπτωση της Γεωργίας από μια πιο ατομικιστική και προσανατολισμένη στο χρήμα κοινωνία. Ο χρόνος δεν είναι μόνο χρήμα, σημειώνει η Ελένη Σιδέρη – ρέει, και η ρευστότητά του παρέχει νέες ευκαιρίες, αντιφατικές εμπειρίες, όπως και απογοητεύσεις, στα μέλη της κοινωνίας.

    διαβάστε περισσότερα…