Αναζήτηση..
|
|
1…Το κοινωνικό Web -ή Web 2.0 κατά τον Ο’ Reilly- και η εκμετάλλευση της συλλογικής νοημοσύνης και δημιουργίας είναι έννοιες ταυτόσημες. Η δεύτερη εκδοχή του Web αναδύθηκε από τα διάκενα της πρώτης, εγκαινιάζοντας μια νέα εταιρική επανάσταση στη βιομηχανία των υπολογιστών, αφού μετέτρεψε το μέχρι πρότινος γραφειοκρατικό Διαδίκτυο σε μια ομαλή πλατφόρμα πλοήγησης και παραγωγής.
Νέες μορφές ηλεκτρονικής συνεργασίας παράγουν νέα είδη εύρωστης ηλεκτρονικής ‘δημοκρατικής πρακτικής’, σημειώνει ο David Bollier. Κατά πόσο, όμως, θα επηρεάσουν τη συμβατική πολιτική και διακυβέρνηση, αυτό είναι, ίσως, ένα άλλο θέμα, αφού δεν είναι σαφές ότι οι νέες κοινωνικές τεχνολογίες θα κάνουν σημαντική παρέμβαση στη διαχείριση της εξουσίας, καθιστώντας την πιο προσιτή και υπεύθυνη.
Ο διαχωρισμός μεταξύ ιδιωτικού και δημόσιου αποτελεί τη βάση της σύγχρονης αντίληψης της δημοκρατίας. Τα τελευταία χρόνια αυτός ο διαχωρισμός έχει αμφισβητηθεί: για παράδειγμα μέσω της διάβρωσης του δημόσιου τομέα από ιδιωτικά συμφέροντα και της εξάπλωσης του κρατικού ελέγχου στην ιδιωτική σφαίρα. Νέες έννοιες και πρακτικές που διαπερνούν αυτή τη θεμελιώδη διχοτόμηση είναι αναγκαίες για την αντιμετώπιση της κρίσης των δημοκρατικών κοινωνιών. Τα commons αναφέρονται σε έναν κοινωνικό και οικονομικό χώρο πέρα από την κρατική παρέμβαση και τον έλεγχο της αγοράς, και αποτελούν μία ενναλακτική θεσμική πρόταση απέναντι στις ιδιωτικές και τις δημόσιες διαρρυθμίσεις. Το δεύτερο μέρος του αφιερώματος ερευνά τις δυνατότητες που προσφέρει η έννοια των commons στην δημοκρατική θεωρία και πράξη.
Σε ποιο βαθμό μπορούμε να δημιουργήσουμε αξία ο ένας για τον άλλον χωρίς την παρέμβαση των κυβερνήσεων ή των εταιρικών συμφερόντων; Ο Douglas Rushkoff εξηγεί τα commons σαν την άνθιση μιας σειράς συμπεριφορών που δημιουργούν ένα εναλλακτικό σύστημα αξιών. |
Η επανεμφάνιση του ιδανικού των περιβαλλοντολογικών commons μετά από χρόνια ιδιωτικοποίησης και συγκεντρωτισμού αποτελεί εξαιρετικά σημαντική εξέλιξη, λέει ο Nathan Young. Είναι σημαντικό, ωστόσο, να αναγνωρίσει κανείς πως, αυτό το κίνημα συμβαδίζει πολλές φορές παράλληλα με την εδραίωση του αποκλεισμού σε άλλα ζητήματα. |
Ήρθε η ώρα η κοινωνία της πληροφορίας να αποσαφηνίσει τη σημασία των commons για την ψηφιακή ενσωμάτωση, καθώς και την προστασία και προώθηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, υποστηρίζουν οι Veronika Bauer και Matthias Ketterman. |
H επανεφεύρεση της ‘ανοιχτής πρόσβασης’ δεν σηματοδοτεί το τέλος της πνευματικής ιδιοκτησίας, παρατηρεί o Christopher May. Είναι μάλλον το τέλος της περιόδου που η πνευματική ιδιοκτησία έμοιαζε να αποτελεί το κυρίαρχο παράδειγμα για να κατανοήσει κανείς πώς η γνώση και η πληροφορία ταιριάζουν στη σύγχρονη κοινωνία της πληροφορίας |
Η ιδέα της κοινοκτημοσύνης της γνώσης και του πολιτισμού, είναι πολύ παλιά, και εφαρμογή της αποδείχθηκε σημαντική όσο και ο αέρας που αναπνέουμε. Ο Βαγγέλης Καπούλας και ο Χρήστος Μπούρας αναλύουν κατά πόσο η ιδέα αυτή έχει εντυπωθεί στην ψηφιακή εποχή. |
Ενάντια στις υπηρεσίες της αυτοκρατορίας, το πολιτικό πρόγραμμα για την ενίσχυση του common περιλαμβάνει την ελεύθερη έκφραση της σκέψης και τη δυνατότητα να μπορεί κάποιος να διαδίδει ελεύθερα κάτι που του αρέσει ή που θεωρεί κατάλληλο, υποστηρίζει ο Joep van Delft. |