ετικέτες


blogging claudia aradau creative commons facebook geert lovink michel bauwens olpc p2p trafficking Venanzio Arquilla web2.0 wikileaks wikipedia Γαλλία ΕΕ ΕΚΦ ΗΠΑ Λατινική Αμερική Μεγάλη Βρετανία ΟΗΕ ΠΚΦ Τουρκία ακτιβισμός ανθρωπισμός ανθρωπολογία ανθρώπινα δικαιώματα ανοικτές υποδομές ανοικτή πρόσβαση αραβικές εξεγέρσεις αριστερά αρχιτεκτονική ασφάλεια βασίλης κωστάκης βιοτεχνολογία δημιουργικότητα δημοκρατία δημόσια αγαθά δημόσιοι χώροι διανεμημένη-ενέργεια διαφάνεια εθνικισμός εκπαίδευση ελεύθερα δεδομένα ελεύθερο λογισμικό ελλάδα ενέργεια επισφάλεια εργασία ηθική θεωρία δικτύων θρησκεία θυματοποίηση ιταλία καθημερινή ζωή καινοτομία καπιταλισμός κλιματική αλλαγή κοινά αγαθά κοινωνία πολιτών κοινωνική δικαιοσύνη κοσμοπολιτισμός κρίση αντιπροσώπευσης λαϊκισμός λογισμικό λογοδοσία μετανάστες μετανθρωπισμός μη-γραμμικότητα μη πολίτες μουσική νέα μέσα νέλλη καμπούρη νεοφιλελευθερισμός ντιζάιν οικολογία οικονομικές στατιστικές οικονομική κρίση παγκοσμιότητα πειρατεία πνευματικά δικαιώματα πολιτισμικές διαφορές πρόνοια πόλεις σεξουαλική εργασία σοσιαλδημοκρατία σοσιαλισμός συλλογική νοημοσύνη συμμετοχική δημοκρατία συμμετοχική κουλτούρα συνεργατική γνώση σύνορα τέχνη ταχύτητα υπηκοότητα φιλελευθερισμός φύλο χαρτογράφηση χρέος χώρος ψηφιακά δικαιώματα

Re-public στο

κοινωνικά κινήματα

Εισαγωγή – Κοινωνικά κινήματα: Παράγοντες παγκόσμιας αλλαγής;

Ποιο θέμα μπορεί να πυροδοτήσει μια δημόσια συζήτηση, να αποτυπώσει την αίσθηση ότι οι νέες ιδέες ζητούν απάντηση και, πάντως, να μην αφήσει το εν δυνάμει κοινό του να πλήξει; Σκεφτήκαμε ότι το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στην Αθήνα μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης και καταλήξαμε πως οι πολιτικές των κοινωνικών κινημάτων ενσωματώνουν όλα αυτά τα χαρακτηριστικά. Αναδεικνύουν επίσης το κεντρικό θέμα αυτού του περιοδικού: τις θεωρητικές και πρακτικές καινοτομίες που θα μπορούσαν να ανανεώσουν το πεδίο της δημοκρατίας. Η πρώτη ειδική έκδοσή μας καταπιάνεται, λοιπόν, με αυτόν τον θεμελιώδη προβληματισμό: μπορούμε να θεωρήσουμε τα κοινωνικά κινήματα ως παράγοντες παγκόσμιας αλλαγής: είναι πράγματι πρότυπα ή φορείς νέων δημοκρατικών μορφών; Προωθούν προοδευτικές ή οπισθοδρομικές μορφές παγκοσμιοποίησης; Μπορούν να αποτελέσουν ένα είδος θεραπείας στις δυσλειτουργίες της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας; Σε αυτή την έκδοση δεν υπάρχουν κατηγορηματικές απαντήσεις, ούτε κοινή γραμμή επιχειρηματολογίας. Επιλέξαμε, αντίθετα, μια σειρά από ενημερωμένες παρεμβάσεις, επικεντρωμένες σε διαφορετικά σημεία και από διαφορετική σκοπιά, έτσι ώστε να συμβάλουν στη διαμόρφωση της δικής σας γνώμης.


David Held – Το πρότυπο είναι οι βελούδινες επαναστάσεις, όχι ο πόλεμος στο Ιράκ

Οι προοδευτικές πολιτικές πρέπει να υποστηρίζουν ορισμένες κεντρικές αξίες και ταυτόχρονα να ανταποκρίνονται στη σύγχρονη ατζέντα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των θεμάτων του φύλου και των περιβαλλοντολογικών προβλημάτων. Οι κεντροαριστερές πολιτικές δυνάμεις και τα κινήματα της κοινωνίας των πολιτών πρέπει να ανταποκριθούν στην πρόκληση της συμφιλίωσης αρχών και αποτελεσματικών πολιτικών.

διαβάστε περισσότερα…


Samir Amin – Τα νέα κοινωνικά κινήματα: Οικοδομώντας τη σύγκλιση μέσα στη διαφορετικότητα

Τα κοινωνικά κινήματα μπορούν να γίνουν πολιτικά αποτελεσματικά μόνο στο μέτρο που προτείνουν και εργάζονται για την προώθηση εφικτών εναλλακτικών λύσεων έναντι της φιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Ο Samir Amin περιγράφει τη δημοκρατία ως τη χωρίς τέλος διαδικασία ενός αγώνα όπου τα κοινωνικά κινήματα ενσωματώνουν συνεχώς τα αιτήματα και τις επιθυμίες του κόσμου.

διαβάστε περισσότερα…


Κώστας Δουζίνας – Ανθρωπισμός και πολιτική

Ο ανθρωπισμός εξελίσσεται σε θεμελιώδη πολιτική ιδεολογία του 21ου αιώνα. Ο ακτιβισμός για τα ανθρώπινα δικαιώματα μετατρέπεται σε αντι-πολιτική, άμυνα των «αθώων» έναντι της εξουσίας χωρίς καμία κατανόηση της λειτουργίας της εξουσίας και χωρίς το παραμικρό ενδιαφέρον για συλλογική δράση που θα μπορούσε να αλλάξει τα αίτια της φτώχειας, της αρρώστιας ή του πολέμου.

διαβάστε περισσότερα…


Joseph A. Camilleri – Η παγκοσμιοποίηση της ανασφάλειας και η δημοκρατική επιταγή

Ποιες προκλήσεις θέτει η παγκοσμιοποίηση της ανασφάλειας στη θεωρία και την πρακτική της διακυβέρνησης; Ποιες θα μπορούσαν να είναι οι κατάλληλες κανονιστικές και θεσμικές απαντήσεις; Ο Joseph Camilleri προτείνει μια σειρά ιδεών για τον μετασχηματισμό της παγκόσμιας δημοκρατίας.

διαβάστε περισσότερα…


Heikki Patomäki – Το παγκόσμιο πολιτικό κίνημα για το φόρο Tobin: Μία αποτίμηση των δυνατοτήτων του μετά την Ασιατική κρίση

Αναφερόμενος τις αντικρουόμενες προτάσεις για τη θέσπιση του φόρου Tόμπιν σε παγκόσμιο επίπεδο, ο Heikki Patomäki, προσδιορίζει τις δυνατότητες ενδυνάμωσης του κινήματος που στηρίζει την πραγματοποίησή του.

διαβάστε περισσότερα…


Nicole Doerr – Είναι ένα πολύγλωσσος δημόσιος χώρος πιο δημοκρατικός; Η διαδικασία του ΕΚΦ ως προηγούμενο

Η πολυγλωσσία στο πλαίσιο των συνελεύσεων το Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ ενθαρρύνει τη συμμετοχή και την ενσωμάτωση στη λήψη αποφάσεων, υποστηρίζει η Nicole Doerr.

διαβάστε περισσότερα…


Sabina Leonelli – Δημιουργώντας πολιτική συνείδηση: Η οπτική μίας συμμετέχουσας στο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ

Από τον πρώιμο ενθουσιασμό της Φλωρεντίας στον συγκρατημένο σκεπτικισμό της Αθήνας, η Sabina Leonelli περιγράφει την μείωση της συμμετοχής των τοπικών κοινωνιών στις συναντήσεις του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ.

διαβάστε περισσότερα…


Θωμάς Σιώμος – Ο κόσμος του «μετά» και τα κινήματα

Την εναλλακτική «σημειωτική αντίσταση» του μεταμοντέρνου που αμφισβήτησε χαοτικά τις «μοντέρνες» μεγαλόστομες αυθεντίες (στα μέσα της δεκαετίας του 80 και σε όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 90) διαδέχτηκαν οι δια-θεματικές συλλογικότητες προθύμων πολιτών της δεκαετίας που διανύουμε. Κάποιες από αυτές τις συλλογικότητες, οι πιο ηχηρές, παίρνουν την μορφή κινήματος. Στο παρακάτω κείμενο εκφράζεται μια εκδοχή αυτής της διαδοχής.

διαβάστε περισσότερα…


Richard Falk – Πολιτική εκπροσώπηση για έναν κόσμο σε παγκοσμιοποίηση

Ο παγκοσμιοποιημένος κόσμος απαιτεί νέους τρόπους πολιτικής εκπροσώπησης και συμμετοχής. “Θα μπορούσαμε ν’ αρχίσουμε καλώντας όλα τα εθνικά κοινοβούλια να ορίσουν ένα μέλος που να εδρεύει με συμβουλευτική ιδιότητα στο αμερικανικό Κογκρέσο και που να έχει δικαίωμα ψήφου μόνο όταν το υπό συζήτηση θέμα έχει επίδραση στο κράτος του”, προτείνει ο Richard Falk.

διαβάστε περισσότερα…