ετικέτες


blogging claudia aradau creative commons facebook geert lovink michel bauwens olpc p2p trafficking Venanzio Arquilla web2.0 wikileaks wikipedia Γαλλία ΕΕ ΕΚΦ ΗΠΑ Λατινική Αμερική Μεγάλη Βρετανία ΟΗΕ ΠΚΦ Τουρκία ακτιβισμός ανθρωπισμός ανθρωπολογία ανθρώπινα δικαιώματα ανοικτές υποδομές ανοικτή πρόσβαση αραβικές εξεγέρσεις αριστερά αρχιτεκτονική ασφάλεια βασίλης κωστάκης βιοτεχνολογία δημιουργικότητα δημοκρατία δημόσια αγαθά δημόσιοι χώροι διανεμημένη-ενέργεια διαφάνεια εθνικισμός εκπαίδευση ελεύθερα δεδομένα ελεύθερο λογισμικό ελλάδα ενέργεια επισφάλεια εργασία ηθική θεωρία δικτύων θρησκεία θυματοποίηση ιταλία καθημερινή ζωή καινοτομία καπιταλισμός κλιματική αλλαγή κοινά αγαθά κοινωνία πολιτών κοινωνική δικαιοσύνη κοσμοπολιτισμός κρίση αντιπροσώπευσης λαϊκισμός λογισμικό λογοδοσία μετανάστες μετανθρωπισμός μη-γραμμικότητα μη πολίτες μουσική νέα μέσα νέλλη καμπούρη νεοφιλελευθερισμός ντιζάιν οικολογία οικονομικές στατιστικές οικονομική κρίση παγκοσμιότητα πειρατεία πνευματικά δικαιώματα πολιτισμικές διαφορές πρόνοια πόλεις σεξουαλική εργασία σοσιαλδημοκρατία σοσιαλισμός συλλογική νοημοσύνη συμμετοχική δημοκρατία συμμετοχική κουλτούρα συνεργατική γνώση σύνορα τέχνη ταχύτητα υπηκοότητα φιλελευθερισμός φύλο χαρτογράφηση χρέος χώρος ψηφιακά δικαιώματα

Re-public στο

Κώστας Κεχαγιάς – «Αγανακτισμένοι», διαδικτυακές κοινότητες και κοινοβουλευτική δημοκρατία
October 12, 2011

Αγανακτισμένοι στο Σύνταγμα

Η οργάνωση πολιτικών δράσεων μέσω διαδικτυακών κοινοτήτων και κοινωνικής δικτύωσης γίνονται όλο και συχνότερες και η μαζικότητα τους αυξάνεται. Το φαινόμενο είναι δύσκολο να κατανοηθεί και να ερμηνευθεί, μέσα σε κάποιο γενικότερο πλαίσιο. Επιπλέον παρουσιάζει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, όπως η απουσία συγκεκριμένων θέσεων, που το εμποδίζουν να λειτουργήσει ως παράγοντας πίεσης και επηρεασμού. Σε αυτό το άρθρο επιχειρείται η κατανόηση των χαρακτηριστικών του φαινομένου, με βάση τον τρόπο λειτουργίας των διαδικτυακών κοινοτήτων. Προτείνεται, επίσης, ένας μηχανισμός ανάπτυξης συγκεκριμένων θέσεων.

read more..