|
Αναζήτηση..
|
|
|
→ Αφιερώματα
Πολιτικές διαφάνειας σε αμφισβήτηση
Η πειρατεία ως ακτιβισμός
Wiki politics
Κοινωνική πρόνοια
Πόλεις σε αναταραχή
Κρίση δημόσιου χρέους
Ομότιμη ενέργεια
Αναπαραστάσεις της κρίσης
Σχεδιασμός υπηρεσιών
Μετανθρωπισμός
Φύλο και σύνορα
Διάλογοι ←
Συνεντεύξεις για τη κρίση
→ Δράσεις
Re-public στο
Ετικέτα: κατοικία
September 23, 2010
Η εμφάνιση μιας Σκηνούπολης στο κέντρο του Έντμοντον το καλοκαίρι του 2007 ήταν χαρακτηριστική της συνεχιζόμενης διαπραγμάτευσης για τη χρήση του αστικού δημόσιου χώρου. Πολλοί χρήστες διεκδικούν την πόλη και ο αστικός δημόσιος χώρος είναι προϊόν συγκρούσεων για το ποιος έχει δικαιώματα σε αυτόν (Mitchell 1995). Ο δημόσιος χώρος παίζει σημαντικό ιδεολογικό ρόλο στις δημοκρατικές κοινωνίες. Καίρια για την αντίληψή μας για τα πολιτικά δικαιώματα και τη δημοκρατία είναι η διάκριση ανάμεσα στη ʺδημόσιαʺ και την ʺ ιδιωτικήʺ σφαίρα, με τη δημόσια σφαίρα να θεωρείται ο χώρος των ʺκοινώνʺ (commons) και την ιδιωτική να γίνεται αντιληπτή ως χώρος ελευθερίας από την κρατική ή κοινωνική εισβολή. Μολονότι η δημόσια σφαίρα δεν είναι άμεσα συνώνυμη με το δημόσιο χώρο, υπάρχει μεταξύ τους μια ισχυρή σχέση: η δημόσια σφαίρα είναι η φυσική τοποθεσία όπου οι πολίτες μπορούν να συγκεντρωθούν και να προκύψει πολιτική. Κατά συνέπεια, η πρόσβαση στο δημόσιο χώρο είναι καίρια, προκειμένου να διασφαλιστεί η πολιτική ολοκλήρωση στη δημόσια σφαίρα.
read more..
William Davies – Η αγορά στέγης μετά την κρίση
October 8, 2009
Μέσα από την ανάγνωσή του νέου είδους παραγωγής των μέσων που ασχολείται με τα σπίτια και την παραγωγή οικιακών χώρων, η οποία προέκυψε από την κερδοσκοπική φούσκα στα ακίνητα που επηρέασε τόσες χώρες, ο William Davies υποστηρίζει, ο πληθωρισμός στις τιμές της ακίνητης περιουσίας οδήγησε παράλογα σε μια συλλογική αναστολή της ορθόδοξης οικονομικής λογικής. Οι αυξανόμενες ανταλλακτικές αξίες στην ιδιοκτησία είχαν την περίεργη επίδραση να μετατρέψουν την αξία χρήσης των κατοικιών σε εθνική εμμονή. Με την τρέχουσα κατάρρευση στη φούσκα των ακινήτων, η αγορά ακινήτων παρουσιάζεται ξανά σαν μια αγορά. Να έχει κανείς δικό του σπίτι είναι σα να είναι θύμα μοχθηρών μαθηματικών πιθανοτήτων, πιθανότητες που είχαν μυστηριωδώς θολώσει το τοπίο κατά την περίοδο της επέκτασης.
read more..
Joe Deville – Μηχανισμοί είσπραξης χρεών: Μια σκιαγράφηση των οικιακών τεχνολογιών του συναισθήματος
October 8, 2009
Ενώ ιστορίες εκτεταμένων κατασχέσεων έχουν ίσως το πιο ανθεκτικό ζήτημα της κρίσης στα ενυπόθηκα δάνεια υψηλού κινδύνου, ο Joe Deville φωτίζει κάποιες από τις πιο πεζές και καθημερινές πραγματικότητες του να ζει κανείς με δάνειο. Λόγω της κρίσης ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων και νοικοκυριών έχουν έρθει σε επαφή με ένα φάσμα τεχνικών που αποσκοπούν στην ανάκτηση του αναπτυσσόμενου όγκου οφειλομένου χρέους. Εν όψει των κάπως περιορισμένων κοινωνικο – τεχνικών μηχανισμών που έχει στη διάθεσή του ο πράκτορας που αναζητάει τον τρόπο να ισοφαρίσει το μη εξασφαλισμένο χρέος, ο Deville υποστηρίζει ότι ο συλλέκτης χρεών πρέπει να θέσει προκλήσεις που απευθύνονται στα συναισθήματά του εκπρόθεσμου οφειλέτη, λειτουργώντας σαν διασπαστικός υποκριτής του νοικοκυριού και να προσκολληθεί αναγκαστικά σε πεζές συνήθειες και πρακτικές ώστε να κατορθώσει να εισπράξει μέρος της εξόφλησης.
read more..
Matthieu Lietaert – Συνεταιρισμός κατοικίας: Μια νέα μορφή αστικής υπηρεσίας κοινοτικών δικτύων
July 6, 2009
Τα τελευταία πενήντα χρόνια έχουμε γίνει μάρτυρες μιας ριζικής μεταμόρφωσης των αστικών πεδίων, η οποία επηρεάζει την καθημερινότητα των ανθρώπων. Από τη μία πλευρά, αυτή συμβαδίζει με την αύξηση της προσωπικής ελευθερίας, αλλά από την άλλη με μια εμφανή κατάρρευση της κοινότητας. Αυτό το διπλό φαινόμενο δεν είναι μόνο πρωτοφανές στην Ιστορία, συνδέεται επίσης με ένα σημαντικό παράδοξο: τα άτομα χάνουν τους δεσμούς τους με την κοινότητα, σε μια περίοδο που μπορεί να τους χρειάζονται όλο και περισσότερο από πριν. Στην πραγματικότητα, πολλοί απολαμβάνουν τις θετικές πλευρές της ατομικής αστικής τους ελευθερίας, ενώ ταυτόχρονα αισθάνονται όλο και πιο εξουθενωμένοι καθώς αγωνίζονται να αντιμετωπίσουν μόνοι τους το καθημερινά αυξανόμενο άγχος της μετακίνησης, το ανταγωνιστικό περιβάλλον εργασίας, τις αλλαγές στις οικογενειακές μονάδες (ιδιαίτερα οι ανύπαντρες γυναίκες με παιδιά), τη μειωμένη κινητικότητα και και την κοινωνική απομόνωση της σύγχρονης αστικής ζωής.
read more..