|
Αναζήτηση..
|
|
|
→ Αφιερώματα
Πολιτικές διαφάνειας σε αμφισβήτηση
Η πειρατεία ως ακτιβισμός
Wiki politics
Κοινωνική πρόνοια
Πόλεις σε αναταραχή
Κρίση δημόσιου χρέους
Ομότιμη ενέργεια
Αναπαραστάσεις της κρίσης
Σχεδιασμός υπηρεσιών
Μετανθρωπισμός
Φύλο και σύνορα
Διάλογοι ←
Συνεντεύξεις για τη κρίση
→ Δράσεις
Re-public στο
Πώς γίνεται αντιληπτή η δημοκρατία στην Λατινική Αμερική; Ενώ οι πολιτικές εξελίξεις στην περιοχή δεν μπορούν ενδεχομένως να γίνουν κατανοητές υπό ένα ενιαίο πρίσμα, οι χώρες της μοιράζονται μια πολιτική κληρονομιά όπου εναλλάσσονται ο αυταρχισμός και ο λαϊκισμός, ενώ ταυτόχρονα επιδεικνύουν μια σημαντική παράδοση στα κοινωνικά κινήματα. Μπορεί τα τελευταία χρόνια οι δικτατορίες να έχουν δώσει τη θέση τους σε λιγότερο ή περισότερο δημοκρατικές κυβερνήσεις, ωστόσο τα ερωτήματα που αφορούν τη φύση και τις μορφές της δημοκρατικής εκπροσώπησης παραμένουν επίκαιρα, και μαζί με αυτά ο ρόλος της Αριστεράς και των προοδευτικών κοινωνικών κινημάτων στην αναδιαμόρφωση του πολιτικού τοπίου.
διαβάστε περισσότερα…
Ο Leopoldo López, πρώην δήμαρχος της πολής Τσακάο στην περιοχή του Καράκας, θεωρείται ο ηγέτης της αντιπολίτευσης στη Βενεζουέλα. Πρόεδρος του κινήματος Voluntad Popular (Λαϊκή Βούληση), έχει βρεθεί συχνά στο στόχαστρο των αρχών στη Βενεζουέλα για την πολιτική του δράση. Στην συνέντευξη που ακολουθεί αποτιμά τα αποτελέσματα των πρόσφατων κοινοβουλευτικών εκλογών και αναλύει τις προοπτικές των κινημάτων βάσης στην χώρα.
διαβάστε περισσότερα…
Πριν από εικοσιπέντε χρόνια, με την επιστροφή της χώρας στη δημοκρατία, η “τοπική ατζέντα” είχε έξι βασικά χαρακτηριστικά: α) ήταν περιθωριακή στην πολιτική ατζέντα, β) ήταν “φτωχική”, περιορισμένη σε θέματα παροχής υπηρεσιών, συγκέντρωσης χρημάτων και υποδομών, γ) αποτελούσε μονοπώλιο ʺειδικώνʺ, εντός των πολιτικών κομμάτων, κυρίως από τον κόσμο της διοίκησης, δ) αναφερόταν σε εκτιμήσεις που δεν βασίζονταν σε πραγματικά γεγονότα, ε) ήταν μάλλον ομοιογενής, ακόμη και σε πολύ διαφορετικούς δήμους, όπου η τοπική διαχείριση δεν συγκρινόταν με το διεθνές επίπεδο και, ευκαιριακά, με το εθνικό επίπεδο. Παράλληλα, οι εθνικές και περιφερειακές υποψηφιότητες προκαλούσαν μεγαλύτερο ενδιαφέρον στους ψηφοφόρους από τις προτάσεις για τοπικούς υποψήφιους.
διαβάστε περισσότερα…
Στο παρακάτω κείμενο, που γράφτηκε λίγο καιρό πριν το θάνατο του Νέστορ Κίρχνερ, η Liliana de Riz αναλύει την πολιτική του ζεύγους που τα τελευταία χρόνια εναλασσόταν στην εξουσία. Με εργαλεία τον κρατικισμό, τον αυταρχισμό και τον εθνικισμό κατά το πρότυπο του Περόν αλλά και του Μένεμ, οι Κίρχνερ επιδιώκουν να διαιωνίσουν την παραμονή τους στην εξουσία, προτάσσοντας ένα μοντέλο που, πιστό στο δίπολο “λαού-αντιλαού” υπονομεύει τη δημοκρατική αντιπαράθεση.
διαβάστε περισσότερα…
Στο τέλος του 19ου αιώνα, το κράτος της Αργεντινής είχε να αντιμετωπίσει ένα εξαιρετικά περίπλοκο έργο: να δημιουργήσει τους πολίτες της Αργεντινής. Βασικό εργαλείο του ήταν το σχολείο και η επιτυχία του αποτέλεσε ένα από τα πιο συγκλονιστικά επιτεύγματα που είχε να επιδείξει η Αργεντινή τον πρώτο αιώνα της. Εκατό χρόνια αργότερα, το σχολείο έχει να αντιμετωπίσει μια παρόμοια πρόκληση: να δημιουργήσει τους πολίτες της Αργεντινής. Σήμερα, όμως, σε αντίθεση με την κατάσταση που επικρατούσε εκατό χρόνια πριν, θα πρέπει να εκτελέσει αυτό το έργο στο πλαίσιο μιας εξαθλιωμένης και κατακερματισμένης κοινωνίας, με την αδύναμη υποστήριξη του σύγχρονου κράτους που είναι φτωχό σε ιδέες και εσωτερικά σκουληκοφαγωμένο.
διαβάστε περισσότερα…
Υπάρχουν σήμερα μεγάλες προκλήσεις σε διεθνές επίπεδο: η οικονομική κρίση, οι πόλεμοι στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, η δυνητική ενδόρρηξη του Πακιστάν, μια πιθανή σύρραξη με το Ιράν, η κλιματική αλλαγή, η πρόκληση της ανάδειξης δυνάμεων, όπως η Κίνα και η Ινδία, και το δίλλημα της σύγκρουσης στη Μέση Ανατολή. Υπάρχουν όμως και εσωτερικά ζητήματα που εκκρεμούν: το πρόβλημα της μετανάστευσης, το σύστημα υγείας, αποφάσεις σε σχέση με την οικονομική πολιτική και οι προκλήσεις της παιδείας.
διαβάστε περισσότερα…
Αν όλα τα κόμματα της αριστεράς στη Λατινική Αμερική επικαλούνται την φιλοδοξία για ένα καπιταλισμό πιο ισότιμο και ένα πολιτικό σύστημα πιο συμμετοχικό, το πολιτικό σκηνικό παρουσιάζει πολύ μεγαλύτερη ποικιλία από όσο υποδεικνύουν αυτές οι γενικές τους διακηρύξεις. Ως εκ τούτου, οι σημερινές διαφωνίες για τις κυβερνήσεις που γενικά αυτοχαρακτηρίζονται ως κεντροαριστερές δεν έχουν πάει πιο πέρα από το να κάνουν αναφορές πολύ πλατιές πάνω σε δύο τύπους αριστερής πολιτικής, επαναλαμβάνοντας τις γνωστές αναλύσεις ως προς τους παράγοντες που έχουν δώσει μορφή ιστορικά στα προοδευτικά κινήματα της περιοχής.
διαβάστε περισσότερα…
Έχουν περάσει σχεδόν 25 χρόνια από τότε που άρχισε στην Λατινική Αμερική αυτό που κατέληξε να είναι η πιο μακροχρόνια διαδικασία εγκαθίδρυσης θεσμικών δημοκρατιών. Αν οι δικτατορίες ήταν ο κανόνας στις δεκαετίες του εξήντα και εβδομήντα, μόνο η Κολομβία, η Κόστα Ρίκα και η Βενεζουέλα απέφυγαν το ολοκληρωτικό καθεστώς σε αυτές τις δεκαετίες, σήμερα διοικεί μια κυβέρνηση επιλογής σε όλες τις χώρες της Λατινικής Αμερικής, με εξαίρεση την Κούβα και την Αϊτή. Όπως σημειώνει ο Ντέιβιντ Σκοτ Πάλμερ, οι 37 χώρες που αποτελούν τη Λατινική Αμερική υπέστησαν 277 αλλαγές κυβέρνησης μεταξύ του 1930 και του 1980, από τις οποίες 104 (δηλαδή 37,5%) προκλήθηκαν απο στρατιωτικό χτύπημα. Αντίθετα, από το 1980 έως το 1990 μόνο επτά από τις 37 αλλαγές κυβέρνησης συνέβησαν από στρατιωτικές παρεμβάσεις, από τις οποίες μόνο δύο μπορούν να περιγραφούν σαν καθαρά αντιδημοκρατικές. Ο συνολικός αριθμός στρατιωτικών χτυπημάτων ήταν ο πιο χαμηλός από οποιαδήποτε άλλη δεκαετία στη Λατινική Αμερική από την Ανεξαρτησία, στις αρχές του 19ου αιώνα.
διαβάστε περισσότερα…