ψηφιακά δικαιώματα | Re-public : re-imagining democracy

→ Αφιερώματα

Οικονομικές στατιστικές

Πολιτικές διαφάνειας σε αμφισβήτηση

Η πειρατεία ως ακτιβισμός

Wiki politics

Κοινωνική πρόνοια

Πόλεις σε αναταραχή

Κρίση δημόσιου χρέους

Ομότιμη ενέργεια

Αναπαραστάσεις της κρίσης

Σχεδιασμός υπηρεσιών

Μετανθρωπισμός

Φύλο και σύνορα

όλα τα αφιερώματα

Διάλογοι ←

Μη-πολίτες

Συνεντεύξεις για τη κρίση

όλοι οι διάλογοι

→ Δράσεις

Η τέχνη της ανθρώπινης βελτίωσης

όλες οι δράσεις

ετικέτες

Re-public στο

Ernesto (ιδρυτής του TorrenFreak.com) – Πειρατεία και διαμόρφωση της κοινής γνώμης
February 6, 2011

Ο Ernesto, ιδρυτής του TorrenFreak.com, μίας από τις πιο έγκυρες πηγές ενημέρωσης για θέμα που αφορούν την ψηφιακή ανταλλαγή αρχείων μιλά για την πολιτική σημασία των Πειρατικών Κομμάτων, τις παραγωγικές επιπτώσεις της πειρατείας, την αυξανόμενη ποινικοποίηση της πειρατείας από τις δυνάμεις στήριξης του κόπυραιτ, και τις μελλοντικές προοπτικές της ψηφιακής ανταλλαγής αρχείων. Ο Ernesto υποστηρίζει ότι οι χρήστες “θα βρίσκουν πάντα τρόπους να παρακάμπτουν τους νόμους και τους κανόνες και τελικά η τεχνολογία θα βρίσκεται πάντα ένα βήμα πιο μπροστά από τα συστήματα κατά της πειρατείας” και συμπληρώνει τονίζοντας, ότι ο”μόνος τρόπος για να μειωθεί η πειρατεία είναι να γίνει το περιεχόμενο πιο εύκολα διαθέσιμο, και σε προσιτό και δίκαιο τίμημα.”

Παύλος Χατζόπουλος – 3+1 παρατηρήσεις για το wikileaks
December 14, 2010

1. Το Wikileaks αποτελεί την σκοτεινή πλευρά της φιλελεύθερης αντίληψης για την διαφάνεια

Το Wikileaks ενσαρκώνει την σκοτεινή πλευρά των εκστρατειών της επικυρωμένης από το κράτος διαφάνειας από το ίδρυμα Sunlight, τον Lawrence Lessig και τόσους άλλους. Οι σκοτεινές και οι επικυρωμένες σταυροφορίες διαφάνειας, εντούτοις, δεν είναι και τόσο ριζοσπαστικά διαφορετικές. Κατά κάποιο τρόπο, αμφότερες, έχουν σαν τελικό στόχο “να κάνουν την κυβέρνηση πιο διαφανή”, αν και οι φιλελεύθεροι σταυροφόροι αναλαμβάνουν αυτό το έργο με την κρατικές ευλογίες και χρηματοδοτήσεις, ενώ το Wikileaks εναντιώνεται στο κράτος. Το Wikileaks εργάζεται ενάντια στη βούληση των κυβερνητικών στελεχών (όχι όλων φυσικά, μιας κι εξαρτάται από τη συνεργασία κάποιων που δρουν σαν βασικοί συνεργοί στις διαρροές), ενώ οι φιλελεύθεροι σταυροφόροι λειτουργούν σε μια σχέση διαχειρίσημης έντασης με κυβερνητικά στελέχη, παραπονούμενοι συνεχώς ότι η κυβέρνηση τηρεί, κάποιες φορές, υποκριτική στάση στην υποστήριξή της διαφάνειας ή ότι δεν είναι προετοιμασμένη να φτάσει την υπόθεση ως το τέλος. Τα εγχειρήματα τύπου Sunlight που χαρτογραφούν που ξοδεύεται το κρατικό χρήμα ή που προσπαθούν να συσχετίσουν τo πώς ψηφίζουν τα μέλη του Αμερικανικού Κονγκρέσου με τις δωρεές που λαμβάνουν και το ποιους εκπροσώπους λόμπυ συναντούν παρασκηνιακά, μπορούν να θεωρηθούν ως συμπληρώματα του Wikileaks. Κατά κάποιον τρόπο, το Wikileaks απλά ενισχύει την επιτάχυνση της μηχανής της διαφάνειας.

Δημόσια δεδομένα για ποιους, με ποιον τρόπο;
December 3, 2008

Το εργαστήρι που οργάνωσε το περιοδικό Re-public προσπάθησε να συμβάλλει σε μια κωδικοποίηση πολιτικών προτάσεων και ακτιβιστικών δράσεων για το άνοιγμα των δημόσιων δεδομένων στην Ελλάδα. Η συζήτηση αυτή έγινε σε μία συγκυρία όπου μοιάζει να πολλαπλασιάζεται η πίεση των πολιτών για ψηφιοποίηση και ελεύθερη διάθεση της δημόσιας πληροφορίας.[1]

Πέρα από τους διαχωρισμούς μεταξύ της ανοικτής ή κλειστής πληροφορίας, των δημόσιων ή ιδιωτικών δεδομένων, οι συμμετέχοντες διατύπωσαν την κοινωνική και πολιτική σημασία της παραγωγής δημόσιων ποιοτικών δεδομένων και την ελεύθερη επαναχρησιμοποίησή τους.

Μία τέτοια δυναμική θα δώσει την δυνατότητα σε πολίτες, ΜΚΟ, επιχειρήσεις, αλλά και σε πολλούς οργανισμούς του δημόσιου να αναπτύξουν πληθώρα εφαρμογών διαχείρισης πόρων και θα αποτελέσει ένα εργαλείο για περισσότερη διαφάνεια, συμμετοχή, ισηγορία.

Ποιοι παράγουν δημόσια πληροφορία;

Ποιοτικά, ανοικτά δημόσια δεδομένα παράγει δυνητικά ο κάθε πολίτης. Πρώτα από όλα, όμως, το κάνει το κράτος στο όνομά τους. Ενώ, η ευρωπαϊκή νομοθεσία για την πρόσβαση στην περιβαλλοντική πληροφορία που προβλέπεται από τη σύμβαση του Aarhus αλλά και η εφαρμογή της οδηγίας για την διάθεση δεδομένων δημοσίου τομέα, PSI είναι ιδιαίτερα προωθημένες και έχουν κυρωθεί από το ελληνικό κράτος, στην πράξη αγνοούνται από τις περισσότερες κρατικές υπηρεσίες.

Το άνοιγμα και η ελεύθερη διάθεση της πληροφορίας που συλλέγεται από το κράτος δεν είναι απαραίτητα ένα δισεπίλυτο πρόβλημα. Δεν θα ήταν τόσο κοστοβόρο να ξεκινούσαμε από το άνοιγμα των δεδομένων από συμβάσεις προμηθειών του Ελληνικού Δημοσίου. Να δημοσιεύονται με ανοικτά πρότυπα όλες οι πληρωμές του Δημόσιου προς Νομικά Πρόσωπα με περιγραφή του αντικείμενου, το πόσο της σύμβασης και το ΑΦΜ του δικαιούχου. Δεν θα ήταν τόσο χρονοβόρο να δημοσιεύονται με ανοικτά ψηφιακά πρότυπα όλα τα αρχεία με τα πρωτογενή στοιχεία της ΕΣΥΕ, τα αρχεία του Εθνικού Τυπογραφείου, τα αρχεία με γεωγραφική πληροφορία( ψηφιακά υπόβαθρα και μεταδεδομένα ) των Υπουργείων ΠΕΧΩΔΕ και Γεωργικής Ανάπτυξης καθώς και τα αποχαρακτηρισμένα της ΓΥΣ.

Όμως όλες αυτές οι δράσεις όχι απλώς δεν έχουν δρομολογηθεί, αλλά ούτε καν αποτελούν βάση διαλόγου για τις αντίστοιχες κρατικές υπηρεσίες.

Και χωρίς το κράτος

Οι περισσότερες φωνές διαμαρτυρίας στο εργαστήρι επανέλαβαν την έλλειψη πολιτικής βούλησης. Αυτή η έλλειψη, όμως, μπορεί να παρακαμφθεί από τη βούληση των πολιτών. Δεν είναι μόνο οι δράσεις που μπορούν να πιέσουν προς το άνοιγμα της δημόσιας πληροφορίας από κρατικές υπηρεσίες, αλλά και αυτές που είτε μπορούν να απελευθερώσουν αυτήν την πληροφορία είτε να την δημιουργήσουν από μηδενική βάση.

Ένα υπόδειγμα για την πρώτη περίπτωση είναι η εθελοντική πλατφόρμα τήλαφος. Για την δεύτερη, μια καλή πρακτική είναι το ελεύθερο/ανοικτό λογισμικό – ΕΛ/ΛΑΚ.

Ο τήλαφος βασίζεται σε μια συστηματική αντιγραφή γεωγραφικών πληροφοριών από τα ΦΕΚ και μια επιτόπου καταγραφή από εθελοντές πολίτες που καταλήγει στην δημιουργία ελεύθερα προσβάσιμων και ελεύθερα διαθέσιμων ψηφιακών χαρτών που αποτυπώνουν με ακρίβεια τις καμένες και τις αναδασωτέες περιοχές στην ελληνική επικράτεια. Είναι ένα απαραίτητο εργαλείο για οποιαδήποτε δημοκρατική περιβαλλοντική πολιτική αλλά και για κάθε σχετική ακτιβιστική δράση.

Η κοινωνική και πολιτική διάσταση του ΕΛ/ΛΑΚ σχετίζεται, κατά πρώτο λόγο, με την δημιουργία ανοικτών εργαλείων και προτύπων που η χρήση τους ενδυναμώνει κοινωνικές ομάδες και τους πολίτες. Στο εργαστήρι παρουσιάστηκαν τέτοιου είδους εφαρμογές που μπορούν να καταγράψουν με ακρίβεια τη γεωγραφική διασπορά κεραιών κινητής τηλεφωνίας, την ελληνόφωνη επιστημονική βιβλιογραφία και που μπορούν να φιλοξενήσουν διαρκής τιμοληψίες.

Τι μπορεί να ξεκινήσει;

Θα θέλαμε να διατυπώσουμε τα συμπεράσματά μας και συνθηματολογικά. 1000 Τήλαφοι με ανοιχτά δεδομένα είναι περισσότερο χρήσιμοι για τους πολίτες από την κλειστή γι’ αυτούς Γεωγραφική Υπηρεσία Στρατού. 1000 OLPC laptops μπορούν να ταρακουνήσουν περισσότερο το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα από την συγγραφή 10 νέων βιβλίων από τον Οργανισμό Εκδόσεων Διδακτικών Βιβλίων. Δεν τίθονται, βέβαια, αυτά τα διλήμματα. Κάποια φορά, όμως, όταν μια ομάδα ειδικών συγκεντρωθεί και πάλι γύρω από ένα τραπέζι για να καταρτίσει άλλον έναν προϋπολογισμό ενός κρατικού οργανισμού, ίσως κάποιος πρέπει να τα θέσει. Πιστεύουμε πως αυτή η στιγμή δεν θα αργήσει.

[1]Η συζήτηση έχει αποκτήσει κάποιο ιστορικό. Στον διάλογο που έγινε στο πλαίσιο του συνεδρίου του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος ( http://www.karounos.gr/blog/?p=24 & http://www.republic.gr/podcasts/?cat=2 ) και στις πρωτοβουλίες για τα ψηφιακά δικαιώματα (http://digitalrights.gr ), την ομότιμη παραγωγή και ανταλλαγή ψηφιακών αγαθών (http://bloggr.p2pfoundation.net/ ) και πρόσφατα με την κίνηση πολιτών 4Δ (http://publicdata.gr)

Δημόσια δεδομένα για ποιους, με ποιον τρόπο;
November 14, 2008

Το περιοδικό Re-public σας προσκαλεί στο εργαστήρι με θέμα ‘Δημόσια δεδομένα για ποιους, με ποιον τρόπο;‘, την Πέμπτη, 20 Νοεμβρίου. Το εργαστήρι θα προσπαθήσει να συμβάλλει σε μια πρώτη κωδικοποίηση πολιτικών προτάσεων και ακτιβιστικών δράσεων για το άνοιγμα των δημόσιων δεδομένων στην Ελλάδα.

Michael Geist – Η αρχή της ανοιχτής πρόσβασης
March 18, 2008

Η υλοποίηση της αρχής της ανοιχτής πρόσβασης, εξηγεί ο Michael Geist, απαιτεί βραχυπρόθεσμα τη δυνατότητα μιας μεγαλύτερης πρόσβασης του κοινού στη γνώση, με την υιοθέτηση πιο ανοιχτών προσεγγίσεων σε ό, τι αφορά στη δημοσιοποίηση. Μακροπρόθεσμα, το κοινό θα μπορεί να αναμένει ότι αυτή η γνώση θα είναι γρήγορα διαθέσιμη και έτσι θα διευκολύνουμε τη δημιουργία μιας καλύτερα ενημερωμένης κοινωνίας, με βαθύτερη γνώση.

Εύα Γαρμπή – Ψηφιακά δικαιώματα: Οι δυνάστες και οι σωτήρες τους
June 18, 2007

H αντιδραστική νομοθεσία για το κοπυράιτ και η τεχνολογία για το DRM (Διαχείριση των Ψηφιακών Δικαιωμάτων) επιφέρουν, υποστηρίζει η Εύα Γαρμπή, ισχυρό πλήγμα στις ελευθερίες των ανθρώπων, αποστερώντας τους από φυσικά και συνταγματικά κατοχυρωμένα ανθρώπινα δικαιώματα.

Christopher May – Η ανοιχτή πρόσβαση, τα commons της γνώσης, και η κριτική της πνευματικής ιδιοκτησίας
December 12, 2006

H επανεφεύρεση της ‘ανοιχτής πρόσβασης’ δεν σηματοδοτεί το τέλος της πνευματικής ιδιοκτησίας, παρατηρεί o Christopher May. Είναι μάλλον το τέλος της περιόδου που η πνευματική ιδιοκτησία έμοιαζε να αποτελεί το κυρίαρχο παράδειγμα για να κατανοήσει κανείς πώς η γνώση και η πληροφορία ταιριάζουν στη σύγχρονη κοινωνία της πληροφορίας