H υπόσχεση των commons (κοινά αγαθά) – μέρος II
Ο διαχωρισμός μεταξύ ιδιωτικού και δημόσιου αποτελεί τη βάση της σύγχρονης αντίληψης της δημοκρατίας. Τα τελευταία χρόνια αυτός ο διαχωρισμός έχει αμφισβητηθεί: για παράδειγμα μέσω της διάβρωσης του δημόσιου τομέα από ιδιωτικά συμφέροντα και της εξάπλωσης του κρατικού ελέγχου στην ιδιωτική σφαίρα. Νέες έννοιες και πρακτικές που διαπερνούν αυτή τη θεμελιώδη διχοτόμηση είναι αναγκαίες για την αντιμετώπιση της κρίσης των δημοκρατικών κοινωνιών. Τα commons αναφέρονται σε έναν κοινωνικό και οικονομικό χώρο πέρα από την κρατική παρέμβαση και τον έλεγχο της αγοράς, και αποτελούν μία ενναλακτική θεσμική πρόταση απέναντι στις ιδιωτικές και τις δημόσιες διαρρυθμίσεις. Το δεύτερο μέρος του αφιερώματος ερευνά τις δυνατότητες που προσφέρει η έννοια των commons στην δημοκρατική θεωρία και πράξη.
Lawrence Lessig- Creative Commons: εδώ και 4 χρόνια
 |
Επανεξετάζοντας τα πρώτα 4 χρόνια του Creative Commons, ο Lawrence Lessig θυμάται ότι οι άδειες CC σχεδιάστηκαν για να συμβάλλουν στο άνοιγμα ενός χώρου δημιουργικότητας απελευθερωμένου από ένα μεγάλο μέρος του βάρους που αποτελεί ο νόμος για το κοπυράιτ. Οι άδειες CC έγιναν ένας απλός τρόπος για τους συγγραφείς και τους καλλιτέχνες να εκφράσουν τις ελευθερίες που επιθυμούν να έχει η δημιουργικότητά τους. |
Gunther Teubner – Η διχοτομία ιδιωτικού/δημόσιου: Μετά την κριτική;
 |
Οι σύγχρονες κοινωνικές πρακτικές δεν μπορούν πλέον να αναλυθούν με μια απλή δυαδική διάκριση ιδιωτικού/δημόσιου, ο κατακερματισμός της κοινωνίας σε μια πολλαπλότητα κοινωνικών τομέων απαιτεί μια πολλαπλότητα προοπτικών αυτο-περιγραφής. Ο Gunther Teubner προτείνει την αντικατάσταση αυτής της πρωταρχικής διάκρισης από την έννοια της πολυσυγκειμενικότητας. |
Διομήδης Σπινέλλης – Ο ανοιχτός κώδικας ως υπόδειγμα για εξελισσόμενα περίπλοκα συστήματα
 |
Παρ’ όλο που το μοντέλο του ανοιχτού κώδικα δεν είναι πανάκεια, ανοίγει συναρπαστικές, νέες δυνατότητες για την επέκταση της κοινής περιουσίας της κοινωνίας μας μέσα από την πρόοδο στη μηχανική, την επιστήμη και τον πολιτισμό, υποστηρίζει ο Διομήδης Σπινέλλης. |
Tom Steinberg – Τα δημόσια δεδομένα, η κοινή περιουσία, και η δημοκρατία στο Ηνωμένο Βασίλειο
|
Από τις ομάδες των αναδυόμενων δημοκρατιών όπως η Γεωργία που αγωνίζονται για να δημοσιοποιούν τα κοινοβούλιά τους βασική πληροφόρηση, μέχρι τις εκστρατείες για μια νομοθεσία υπέρ της ελεύθερης πληροφόρησης, στις πιο καθιερωμένες δημοκρατίες όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, η ανοιχτή πρόσβαση στα δεδομένα που συγκεντρώνουν οι κυβερνήσεις βρίσκεται ψηλά στην ημερήσια διάταξη. Ο Tom Steinberg υποστηρίζει ότι η ελεύθερη πρόσβαση στα δημόσια δεδομένα είναι ένα βήμα για μια δημοκρατία που λειτουργεί καλύτερα. |
 |
|
Η επανεμφάνιση του ιδανικού των περιβαλλοντολογικών commons μετά από χρόνια ιδιωτικοποίησης και συγκεντρωτισμού αποτελεί εξαιρετικά σημαντική εξέλιξη, λέει ο Nathan Young. Είναι σημαντικό, ωστόσο, να αναγνωρίσει κανείς πως, αυτό το κίνημα συμβαδίζει πολλές φορές παράλληλα με την εδραίωση του αποκλεισμού σε άλλα ζητήματα. |
|
 |
Η μαζική και εκτεταμένη διαθεσιμότητα πολιτισμικών έργων στο Ίντερνετ επηρρεάζει άμεσα τον τρόπο μέσω του οποίου δημιουργούμε, παρακολουθούμε, και καταναλώνουμε τον πολιτισμό. Οι μέρες όπου το μέσο “μονής κατεύθυνσης” βασίλευε, όπου παθητικοί παρατηρητές απλώς κατανάλωναν πληροφορίες, έχουν παρέρθει. Η μετασχηματιστική δύναμη των ψηφιακών τεχνολογιών έχει σε μία εποχή ευρείας, δημοκρατικότερης πολιτισμικής παραγωγής και διάδοσης. |
Jeffery J. Smith – Να μοιραζόμαστε, η ουσία των commons
 |
Ας ανακηρύξουμε τη γη και το χώρο γενικότερα ως commons, και περισσότεροι άνθρωποι θα αποκτήσουν πρόσβαση στη φύση, ενώ περισσότεροι άνθρωποι θα προστατεύσουν το περιβάλλον, σωστά; Όχι, υποστηρίζει ο Jeffery J. Smith, γιατί παρά πολλοί θέλουν ή έχουν ανάγκη να κερδίσουν εκμεταλλευόμενοι τη Γη. Αυτό που θα αποφέρει μια πιο ανοιχτή πρόσβαση και μια καλύτερη διαχείριση δεν είναι οι τίτλοι γης, αλλά η δικαιοδοσία – η αίσθηση ότι είμαστε δικαιούχοι ενός μεριδίου της Γης και της αξίας της. |
 |
Ήρθε η ώρα η κοινωνία της πληροφορίας να αποσαφηνίσει τη σημασία των commons για την ψηφιακή ενσωμάτωση, καθώς και την προστασία και προώθηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, υποστηρίζουν οι Veronika Bauer και Matthias Ketterman. |
Πάσχος Μανδραβέλης – Προς την κοινωνία της γνώσης;
 |
Στην θολή περί της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης συζήτηση που γίνεται τον τελευταίο καιρό όλοι ομνύουν στην «κοινωνία της γνώσης», ενώ οι πολιτικές διάχυσης της γνώσης είναι ανύπαρκτες, υποστηρίζει ο Πάσχος Μανδραβέλης. |